Published in Fëmijët

KËSHILLAT E LLUKMAN HAKIMIT, TË CILAT IA DHA BIRIT TË TIJ

Allahu xh.sh. i ka obliguar muslimanët që t’i edukojnë fëmijët e tyre dhe familjen me edukatë islame, e nëse nuk e kryejnë do të kenë përgjegjësi para Allahut xh.sh. në Ditën e Gjykimit. Si shembull për çdo prind se si t’i edukojë fëmijët e vet në baza islame kemi shumë ajete kur’anore, hadithe dhe mendime të dijetarëve islam.
Në një rast të veçantë Kur’ani i përmend këshillat e Llukman Hakimit, të cilat ia drejton të birit. Si për shembull: “(përkujtoju popullit tënd) Kur Llukmani duke e këshilluar, birit të vet i tha: ”O djali im, mos i përshkruaj Allahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësia më e madhe!” [Llukman, 13]

“O djali im, s’ka dyshim se edhe nëse ajo (vepra) peshon sa kokrra e lirit, e të jetë fshehur në rrasë guri, ose në qiej apo në tokë, Allahu do ta sjellë atë, se Allahu është i butë dhe hollësisht i informuar.” [Llukman, 16]
Do të thotë se kudo që jemi duhet ta dimë se Allahu na sheh dhe është i informuar për të gjitha ato që i bëjmë ne. Qofshim në errësirën më të madhe, thellësinë më të thellë, natën, ditën, vetëm, në shoqëri, apo gjetiu, Ai në çdo skutë, rast na sheh: “Vërtetë, Allahu sheh çdo gjë.”
“O djali im, fale namazin, urdhëro për punë të mira, e ndalo nga të këqiat, përballo me durim çdo gjë që të godet, vërtet, këto janë nga çështjet më të preferuara.” [Llukman, 17]
Pra, Llukmani e këshillon të birin që të falë namazin, të bëjë mirë, të ruhet nga të këqiat dhe në çdo rast të përballojë me durim dhe e preferon në bëmirësi.
“Dhe mos shtrembëro fytyrën tënde prej njerëzve, mos ec nëpër tokë kryelartë, se Allahu nuk e do asnjë mendjemadh e që shumë lavdërohet.” [Llukman, 18]
“Të jesh i matur në ecjen tënde, ule zërin tënd, se zëri më i egër është zëri i gomarit.” [Llukman, 19]
Këto këshilla, të cilat ia drejton Llukman Hakimi të birit të tij janë të preferuara për çdo prind, dhe mu për këtë arsye i cek edhe Kur’ani i Madhëruar.
E më pastaj dijetari dhe historiani islam Shelebiu, përveç këtyre këshillave, shënon edhe shumë këshilla tjera, prej të cilave po i cekim disa, e që mund t’u shërbejnë prindërve dhe edukatorëve që në këtë mënyrë t’i edukojnë dhe mësojnë fëmijët e tyre. E këto janë:
---“Biri im, bota është det i thellë, dhe shumë njerëz mbyten në të.
Anija jote le të jetë: - Frika ndaj Allahut,
Timoni: - Besimi në Allahun, kurse
Lopata: - Besimi i fortë në Krijuesin e gjithësisë, Allahun xh.sh..”

---“Biri im, prej botës merr vetëm aq sa ke nevojë të domosdoshme për jetë. Mos i kushto rendësi kënaqësisë jetësore aq shumë, sa që për shkak të saj t’i dëmtosh të tjerët, dhe mos u bën dembel e t’i rëndosh të tjerët!”

---Biri im, jepi përparësi shoqërisë më tepër se vetës dhe nëse i sheh njerëzit duke e përmendur Allahun shoqërohu me ta, sepse në qoftë se ti je i ditur, ata do të kenë dobi prej diturisë sate, e në qoftë se je i paditur, do të mësosh diçka prej tyre. Përveç asaj, shoqërinë e tillë mund ta falë Allahu dhe ti me ta do të jesh i shpëtuar (i falur).”

---“Biri im, rri me dijetarë dhe me njerëz të mençur aq afër sa që të përpiqen gjunjtë e tu me të tyre, kurse me ta mos u grind se të përjashtojnë nga mesi i tyre. Shfrytëzoje çdo rast për të mësuar diçka prej tyre. Kur t’i pyetësh, pyeti sjellshëm, e jo ashpër e paedukueshëm, se mund të të urrejnë. Mos u bën i mërzitshëm se u gërditësh!”

---“Biri im, mos i këshillo njerëzit të jenë fetar derisa edhe vet të jesh i tillë, sepse përndryshe do të bëhesh sikur qiri që vet digjet e iu bën dritë të tjerëve.”

---“Biri im, ruaju prej rrenës, sepse rrena: ta prish moralin, i shtyn njerëzit të presin tepër, për shkak të mendjemadhësisë tënde, dhe në atë mënyrë zhduket dhe humb nderi dhe autoriteti yt, nuk do të të besojë askush kur të flasësh, e as nuk do të të zëjnë besë kur thua diçka, e ku njeriu bie në këtë shkallë, atëherë jeta e tij bëhet e pavlefshme.”

---“Biri im, mos u dëshpëro dhe mos e hudh shpirtin tënd në gajle për shkak të lakmisë, por falëndero për fatin tënd dhe kënaqu me atë që ta ka dhënë Allahu. Nëse bëhesh i tillë: sjellja jote do të jetë e pastër, jeta jote do të jetë e lumtur, kurse shpirti i gëzueshëm. Nëse dëshiron të jeshë i pavarur, mos lakmo në atë që kanë të tjerët!”

Këtu Llukmani e edukon të birin e tij që të jetë i shpëtuar, të gjejë lumturinë në këtë botë dhe të jetë i merituar për xhenet në botën e ardhme.
E më pastaj, e këshillon se si të sillet me njerëzit në përgjithësi, si të gjindet në rastet e ndryshme, si dhe e këshillon se si të ruhet nga njerëzit hipokritë, e mëson se si t’i dallojë njerëzit qëllimmirë dhe qëllimkëqinj.

---Biri im, bëru mirë atyre që e meritojnë, e jo atyre që nuk e meritojnë, se përndryshe do të humbasësh bëmirësinë në këtë botë dhe në botën tjetër, për atë nuk do të marrësh kurrfarë shpërblimi.”

---“Biri im, mendo kur punon diçka. Mos u bën dorështrëngues, por edhe mos shpenzo pa nevojë pasurinë tënde, se edhe njëren edhe tjetrën nuk i do Allahu.”

---“Biri im, respektoje mençurinë, edhe ti do të respektohesh, çmoje fort, edhe ti do të çmohesh fort!”

---“Biri im, ziliqari dallohet në tre mënyra:
- atë që nuk është prezent e nënçmon dhe e merr përgojë,
- të pranishmin e lajkaton dhe
- për të keqen e çdokujt gëzohet.
E ti kur të dëgjosh diçka të keqe, fshihe në zemrën tënde dhe askujt mos i trego, se përndryshe ajo mund të bëhet gacë që e djeg gjuhën.”

---“Biri im, bëhu gjithmonë i gatshëm për të dëgjuar e jo për të treguar, mos rri shumë aty ku llomotitet (flitet shumë pa nevojë), se llomotitja shkakton urrejtje dhe armiqësi.”

---“Biri im, sikur që lulet janë zbukurim i pemës së vet, ashtu edhe fëmijët e edukuar mirë janë zbukurim i prindërve të vet.”

---“Biri im, filloja punës vetëm me njeriun që është më i vjetër ose më i dijshëm. Ruaju mos ta merr vesh “miku” gjendjen materiale, sepse në qoftë se je i pasur do të ketë zili, e në qoftë se je i varfër do të të lëshojë.”

---“Biri im, çdo punë filloje me emër të Allahut (me Bismilah), e kryeje duke e falënderuar Zotin (me Elhamdulilah).”

---“Biri im, kur të ndodhesh në namaz, ruaje zemrën tënde (mos të mendosh për kurrgjë tjetër përveç Allahut), kur të gjendesh në shtëpi të huaj, ruaji sytë, kur të ndodhesh ndër njerëz, mendo çka flet!”

---“Biri im, dy gjëra gjithmonë t’i kesh ndërmendë (në kujtesë): Allahun dhe Vdekjen.
Dy gjëra harroji dhe kurrë mos i përmend: Të mirën që ia ke bërë dikujt dhe të keqen që ta ka bërë dikush.
Ke kujdes: Ai që shoqërohet me mëkatarin, as ai nuk do të shpëtojë nga mëkati, dhe kurrë nuk do të jetë i qetë.
Ai që i viziton vendet ku gabohet (dhe ku punohen punë të këqia), edhe ai do të vëhet në dyshim.”

---“Biri im, kush nuk mund të bëhet zot i gjuhës së vet, ai padyshim do të pendohet.”

Sahabiu Ebu Umame shënon se Muhammedi alejhi selam në një rast ka thënë: “Llukmani e këshillon të birin duke thenë: “Biri im, shoqërohu me njerëz të dijshëm. Dëgjo çka flasin njerëzit e matur dhe të mençur, sepse Allahu në dritën e mençurisë ngjall zemrën e ngrirë (ndaj ndjenjave fetare dhe humane), sikurse me shiun e bollshëm që e ngjall tokën e vdekur.””
Më poshtë do të shënojmë edhe disa detyra dhe interesa që ia bëri i biri i Llukmanit, pyetjet, gjegjësisht ato që ne i kemi për obligim t’i kërkojmë nga prindërit tanë.
Është shënuar edhe kjo se në një rast Llukmanin i biri e ka pyetur:
- “Babë, cila cilësi është më e mira, me të cilën duhet stolisur njeriu?”
- “Besimi” - iu përgjigj i ati.
- “Sikur të ishin dy, atëherë cilat do të ishin? - pyeti përsëri i biri.
- “Besimi dhe pasuria (d.m.th. pavarësia nga të tjerët)” - u përgjigj Llukmani.
- “E sikur të ishin në pyetje tre cilësi, atëherë cilat do të vinin në konsideratë?”- vazhdoi me pyetje i biri.
- “Besimi, pasuria dhe turpi” - u përgjigj ai.
- “Po sikur të ishin katër, çka do të vinte në konsiderim?” - pyeti i biri.
- “Besimi, pasuria, turpi dhe karakteri i mirë me sjellje të mira dhe të njerëzishme?” – u përgjigj Llukmani.
- “Po sikur të ishin në pyetje pesë cilësi, çdo të vinte në konsiderim atëherë?” – pyeti përsëri i biri.
- “Besimi, pasuria, turpi, karakteri i mirë dhe bujaria?” - u përgjigj.
- “Sikur të ishin në pyetje gjashtë cilësi, cila do të vinte tani në konsiderim?” - pyeti më në fund i biri.
“Kur të ekzistojnë te një njeri pesë cilësitë e numëruara ai është besimtar i vërtetë dhe i dashur i Allahut. Në atë rast është larg shejtani” - u përgjigj Llukman Hakimi.
Pra, duhet që t’i praktikojmë të gjitha këto nëse dëshirojmë të jemi të shpëtuar dhe të udhëzuar nga Allahu xh.sh.!

Bahri Curri

Published in Fëmijët

12 KËSHILLA PËR ADOLESHENTËT MUSLIMANË

Përse ti, një musliman i ri, duhet t’i afrosh shokët e tu më pranë Allahut?
Në fund të fundit, ti ke telashet e tua për të përballuar: t’u shpjegosh profesorëve të ashpër përse falesh, të luftosh diskriminimin e hixhabit (ndaj vajzave), të kundërshtosh hapur kur profesori sulmon Islamin, të merresh me prindërit, të cilët mendojnë se je çmendur pasi po mban mjekër dhe të gjitha vështirësitë e tjera që po hasin një pjesë e muslimanëve praktikantë…

Islami kurrë nuk ka qenë një fe individualiste, e rezervuar për ata pak “të zgjedhurit”. Muslimanët e kanë detyrë ta përhapin Dinin, dhe muslimanët praktikantë, qofshin fillestarë, aktivistë ose udhëheqës, kanë një rol vendimtar për të luajtur.
“Allahu i ka vënë ata në një pozicion që nuk e ka pasur ndoshta askush tjetër”, thotë Sheema Khan, ish-këshilltare e Rinisë Islame të Amerikës Veriore për Kanadanë. “Ata kanë mundësinë të komunikojnë me shokët e tyre, e kuptojnë se çka po përjetojnë dhe plus janë të udhëzuar në Islam.”
Kujt do t’ia vinte veshin shoku yt i fëmijërisë, i cili më i gatshëm do të ishte t’i kalonte të premtet në MacDonald’s sesa në Xhami, ose shoku i klasës, i cili është musliman vetëm me emër dhe e di se muslimanët nuk e hanë mishin e derrit? Mos ndoshta imamit të këndshëm të xhamisë, i cili do të kapej nga paniku nëse do të shihte mënyrën se si vishen dhe si flasin, apo ty, që jeni rritur bashkë, keni bërë shaka së bashku dhe që takoheni përditë në shkollë?
Përgjigjia është: Ti. Mos u tremb. Më poshtë po japim disa këshilla dhe ide që mund të të vijnë në ndihmë, të vëna në praktikë nga muslimanë të tjerë:

Këshilla nr. 1: Qëllimi yt të jetë i sinqertë
Çdo punë që bëjmë, të jetë për hir të Allahut. Kjo nënkupton edhe detyrën e afrimit të dikujt pranë Allahut. D.m.th. kjo gjë të mos lidhet me arrogancën, të menduarit se ti je mësuesi dhe se të tjerët duhet të ndjehen të lumtur që ti iu fute punës me themel dhe i shpëtove. Udhëzimi vjen prej Allahut!

Këshilla nr. 2: Praktiko atë që predikon
Mospraktikimi i asaj që predikon është gjë e gabuar dhe ke për të humbur besimin e të gjithëve, të rinj ose të moshuar, kur ta marrin vesh këtë. Ki kujdes!

Këshilla nr. 3: Përdor Kur’anin dhe Siren (biografinë e Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) si udhërrëfyes të Da’ves
Lexo dhe kupto ato sure të Kur’anit që tregojnë se si Pejgamberët e prezantuan mesazhin e Islamit para popujve të tyre. Lexo Siren për të kuptuar veçanërisht mënyrën se si Pejgamberi Muhammed, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, futi në Islam kaq shumë njerëz të ndryshëm, përfshirë edhe të rinjtë.
Fol me aktivistë të Da’ves dhe hidhi një sy manualeve që kanë shkruar ata.

Këshilla nr. 4: Fol me njerëzit sikur në të vërtetë të mos i njihje
Mos mendo se njeh këdo vetëm duke e vështruar. Ti nuk e di se ajo muslimanja në klasën tënde, e cila ecën nëpër korridoret e shkollës sikur të ishin pasarela mode, është me të vërtetë një njeri që nuk mund t’i flasësh për Allahun, meqë hiqet snob. Apo se ai studenti musliman, që nuk ta ka zënë kurrë syri në xhuma, është një “musliman i keq”. Ndoshta nuk ka mësuar kurrë diçka mbi Islamin dhe nuk e ka idenë për rëndësinë e xhumasë në Islam, sidomos për meshkujt.

Këshilla nr. 5: Buzëqesh
A e ke ditur se Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem buzëqeshte shpesh? Por shumë muslimanë “praktikantë” duket sikur i kanë “fytyrat mbrapsht”, të vrenjtur dhe serioz.
Të buzëqeshurit, të qenurit i sjellshëm dhe i butë janë të gjitha ndër mënyrat e Pejgambert sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, të cilat duhet t’i jetësojmë përditë. Nëse duam t’i afrojmë të tjerët me Islamin, duhet të jemi të afrueshëm. Buzëqeshja është çelësi për këtë.
Por dije se të jesh i afrueshëm nuk do të thotë të jesh flirtues me gjininë tjetër. Rregullat islame mbi sjelljen e ndërsjellë të mashkullit me femrën duhet të respektohen. Thirrja në Islam nuk justifikon bisedat e gjata dhe private, si dhe takimet me gjininë tjetër. Formo një sistem ku dikush i interesuar për Islamin t’i drejtohet dikujt tjetër të së njëjtës gjini.

Këshilla nr. 6: Merr iniciativë dhe qëndro me ta
Bëje hapin e parë dhe ftoje dikë, me të cilin ke biseduar disa herë, që të uleni të drekoni bashkë, të shikoni një ndeshje futbolli së bashku ose ftoje për iftar gjatë Ramazanit. Gjithashtu, ndaj me të vështirësitë, brengat dhe mërzitjet. Ndihmoje në detyrat e shkollës, bëju krah ku mund të mbështetet e të qajë hallet kur është në depresion, ose thjesht dëgjoje kur është i mërzitur, diskuto problemet e përbashkëta dhe RUAJI SEKRETET E TIJ.
S’ka gjë më të keqe se një spiunim ose një goditje pas shpine. Por, nëse problemi është i një natyre të rëndë, (p.sh. shoku yt ka ndër mend të vetëvritet ose të marrë drogë), lajmëro një të rritur dhe këshillohu me të menjëherë.

Këshilla nr. 7: Bëjua të qartë të tjerëve se Islami ka peshë sot, këtu, tani
Të rinjtë mund të mendojnë se Islami është “demode” dhe jo në hap me kohën moderne. Vërteto të kundërtën. Tregoju se Islami është me të vërtetë lidhja me Allahun, të cilën çdo qenie njerëzore mund ta realizojë, kudo, kurdo. Allahu është gjithmonë më afër teje se vena jote e qafës dhe se Ai dëgjon dhe di gjithçka. Nxiti shokët të kërkojnë ndihmën e Allahut gjatë testeve, provimeve dhe për zgjidhjen e problemeve me prindërit dhe moshatarët. Gjithashtu thekso se si Islami lidhet me adoleshentët: Islami përqendrohet te ti dhe të pajis me një kuptim të qartë se kush je dhe ku po shkon, të cilën “kultura adoleshente” nuk ta mundëson.

Këshilla nr. 8: Aktivizoji edhe ata në punë vullnetare
Nëse ti je tanimë pjesë e komunitet që punon, bëje dhe shokun të tillë. Kërkoji të bëjë një balonë për njërën prej aktiviteteve të grupeve rinore, ose të gjejë ndonjë ide për ndonjë aktivitet shkollor. Kjo përfshirje e bën të ndihet pjesë e komunitetit musliman dhe e thellon miqësinë tuaj, duke qenë se tashmë po punoni së bashku për diçka me dobi për të dy. Mos harro ta falënderosh për kontributin e tij.

Këshilla nr. 9: Bëja 4 pyetje themelore
Ndërkohë që miqësia juaj merr hov, do të vëresh se temat që bisedoni bëhen më serioze. Për shembull mund të gjendeni duke biseduar për qëllimet dhe synimet e së ardhmes. Ja 4 pyetje, të cilat mund ta orientojnë temën e bisedës drejt Allahut dhe Islamit:
a. Ku po shkoj në jetë dhe çfarë do të më bëjë realisht të lumtur në brendësi të shpirtit?
b. Çfarë besoj?
c. Kujt duhet t’i jem mirënjohës?
d. Deri këtu ku kam arritur, a erdha pa ndihmën e askujt?

Këshilla nr. 10: Thekso faljen e pesë namazeve të përditshme më shumë se çdo aspekt tjetër të Islamit
Lidhja kryesore e një njeriu me Allahun, për çdo ditë, është nëpërmjet pesë namazeve ditore. Mos thekso asnjë aspekt tjetër të Islamit derisa shoku yt të nisë të përpiqet serizisht për t’u falur. Thekso lidhjen e drejtpërdrejtë me Allahun nëpërmjet faljes së pesë namazeve ditore. Nëse ata përballen me ndonjë problem, thuaju të falen dhe t’i kërkojnë Allahut ndihmë në namazin e tyre dhe jashtë tij. Kur duhet, jepi rëndësi faljes së bashku gjatë kohës së lirë. Nëse shoku juaj nis të falet, ky është hapi i parë drejt aspekteve të tjera të Islamit, si: lënia e sharjeve dhe trajtimi i prindërve me respekt dhe veshja në mënyrë islame.

Këshilla nr. 11: Ndihmo në rrënjosjen e konfidencës te të rriturit
Të rriturit, si Bart Simpson's, babai i Homerit, shihen si idiotë të paaftë në sytë e “kulturës së adoleshentëve”. Detyra jote si musliman i ri është ta ndryshosh këtë mendim të gabuar dhe joislam. Ajo që duhet të bësh është: Kur një musliman i rritur bën diçka të mirë (p.sh. shpëton jetën e dikujt, jep para për një çështje të dobishme, imami mban një hutbe të mirë, dikush përkujdeset për familjen etj.) përmende në bisedë e sipër me shokun tënd dhe lavdëroje personin që ka kryer një vepër të tillë. Përsëritja e shpeshtë e kësaj mund të ndryshojë perspektivën e shokut tënd dhe të bëjë që t’i shohë prindërit e vet në mënyrë më të respektueshme.

Këshilla nr. 12: Përkrahe kur bëhet më shumë praktikant
Mbaje mend, fakti se një person ka filluar të praktikojë Islamin më rregullisht nuk do të thotë se çdo gjë do të jetë në rregull këtej e tutje. Do të vijnë kohë të vështira, me probleme. Mund të ketë çaste kur shoku yt mund të ketë dyshime për praktikimin e tij të tanishëm të Islamit. Qëndroji pranë për t’i dhënë kurajo.

Shahina Siddiki

(Nga anglishtja: Arian Koçi)

Published in Fëmijët

EDUKIMI I FËMIJËVE SIPAS PARIMEVE ISLAME

Allahu xh.sh., me fuqinë e Tij, e krijoi këtë gjithësi prej asgjëje. Mirëpo, kjo gjithësi duke e pasur fillimin, gjithashtu do ta ketë edhe mbarimin, shkatërrimin e vet. Në këtë grup bën pjesë edhe njeriu, i cili lind, rritet, zhvillohet, jeton dhe më në fund plaket dhe vdes.

Meqenëse është ligj i Allahut i caktuar në natyrë, që gjeneratat e vjetra të shkojnë, ndërsa gjeneratat e reja t’i zëvendësojnë, Allahu xh.sh. i obligoi muslimanët që t’i edukojnë dhe aftësojnë pasardhësit e tyre, që të jenë të gatshëm dhe të përgatitur mirë për ta pranuar emanetin e Allahut xh.sh. - Fenë Islame dhe obligimet e jetës.
Sipas definicionit islam, natyra e muslimanit duhet të jetë gjithnjë e butë, fisnike, e afërt. Duhet të jetë i drejtë si ndaj të pasurit dhe të varfërit, të ndershmit dhe të pandershmit, nuk guxon ta urrejë askë, nuk guxon të ketë zili, të gënjejë, të dëshmojë rrejshëm, të betohet rrejshëm, të mashtrojë, e të tjera. Duhet ta respektojë të drejtën e çdonjërit dhe në çdo gjë duhet të ketë durim.
Muslimani duhet të jetë anëtar i dobishëm dhe i vyeshëm i bashkësisë së vet, shoqërisë, dhe kudo që të jetë.
Mirëpo, për të pasur njerëz të tillë është e nevojshme, që dikush ata t’i edukojë, aftësojë dhe t’i ngrit në këtë drejtim që nga fëmijëria. Për këtë qëllim kemi ajete kur’anore dhe hadithe të Muhammedit a.s. që na urdhërojnë për edukimin e fëmijëve.
Allahu xh.sh. në Kur’an thotë:n“O ju që besuat, ruane veten dhe familjen tuaj prej një zjarri, lënda djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët. Atë (zjarrin) e mbikëqyrin engjëj të rreptë e të ashpër që nuk e kundërshtojnë Allahun për asgjë që Ai i urdhëron dhe punojnë atë që janë të urdhëruara.” [Tahrimë, 6]
Obligimi për edukimin e fëmijëve, në radhë të parë, iu është ngarkuar prindërve, ngase ata janë shkaktarët e ardhjes së fëmijëve të tyre në këtë botë, pastaj mësuesëve të mësim-besimit dhe arsimtarëve e profesorëve të shkollave nëpër të cilat kalon fëmiu - nxënësi i tyre. Prindërit janë edukatorët e parë të fëmiut, dhe shtëpia e prindërve është shtëpia e parë në të cilën fëmiu merr mësimet e para.
Për të qenë edukimi i suksesshëm dhe i frytshëm, së pari duhet që vetë prindërit të jenë të edukuar në frymën islame, t’i kryejnë obligimet fetare dhe të largohen prej atyre gjërave që janë të ndaluara në fe. Këtë e kërkon edhe Allahu xh.sh. ku që në fillim të ajetit, që e cituam më lartë thotë:
“O ju që besuat, ruane veten dhe familjen tuaj...” [Tahrimë, 6]
Prindërit duhet të vëjnë marrëdhënie të drejta dhe të sinqerta ndërmjet veti, sepse edhe ky është një faktor me rëndësi në edukimin e fëmijëve, sepse fëmijët janë si shiriti i magnetofonit, i cili inçizon çdo gjë që e dëgjon, ashtu edhe fëmijët inçizojnë çdo gjë që e shohin dhe e dëgjojnë nga prindërit e tyre. Sjelljet dhe marrëdhëniet e mira e korrekte ndërmjet dy prindërve ndikojnë pozitivisht në edukimin e fëmijëve. Përkundrazi, në një familje, në të cilën shfaqen për ditë grindje të shpeshta e përdoren orë e çast fjalë fyese e banale ndërmjet dy bashkëshortëve në prani të fëmijëve, aty pasojat mund të jenë fatale dhe mund të ndodh diçka që më vonë kurrë nuk do të përmirësohet!!!
Muhammedi a.s. në një hadith ka thënë:
“Çdo fëmijë lind me natyrë të përshtatshme dhe të pastër islame, e më vonë prindërit e bëjnë çifut, krishter ose adhurues të zjarrit.”
Fëmiu lind me natyrë të pastër islame, por çfarë do të bëhet kur të rritet, varet nga karakteri i edukatës dhe mësimit që ia japin prindërit.
Prindërit duhet të kujdesen që të mos i lëshojnë fëmijët e tyre pa kontrollë dhe pa përcjellje, ngase në edukimin e fëmijëve, ashtu si ndikon faktori i brendshëm, e që janë prindërit, ashtu ndikon edhe faktori i jashtëm.
Faktori i jashtëm është rrethi ku jeton fëmiu dhe shoqëria me të cilën shoqërohet, prindërit duhet të kujdesen se ku po shkon dhe me kënd po shoqërohet. Muhammedi a.s. ka thënë:
“ Atë që nuk e edukojnë prindërit e edukon koha.”
E çfarë është koha sot po dihet fare mirë!!! Muhammedi a.s. në një hadith tjetër thotë:
“Krijesa e Allahut nuk do të vijë para Tij me mëkat më të madh se sa ai, që ka lejuar anëtarët e familjes të ngelin pa edukim të drejtë islam dhe pa njohuri të mjaftueshme mbi dispozitat islame, pa të cilat edhe nuk mund të jetohet në jetën islame.”
Edukimi i fëmijëve në mënyrë të drejtë nuk është punë e lehtë dhe që bëhet brenda ditës. Por, në këtë drejtim duhet shumë mund, përpjekje dhe angazhim i pandërprerë.
Për këtë arsye edhe Muhammedi a.s. për ata prindër që përpiqen t’i edukojnë dhe ndihmojnë fëmijët e tyre thotë:
“Allahu e mëshiroftë prindin, i cili angazhohet dhe e ndihmon fëmiun e vet për të mësuar dhe për të bërë atë që është mirë ta bëjë!”
Prindërit, që i edukojnë fëmijët e tyre drejtë, kanë dobi prej tyre si në këtë botë, poashtu edhe në botën tjetër, e në anën tjetër do të jenë të mëshiruar nga Allahu xh.sh..
Në një hadith Muhammedi a.s. thotë:
“Prindërit nuk i lënë trashëgim më të mirë fëmijëve të tyre se sa edukatën e mirë.”
Muhammedi a.s. për ta vënë në spikamë nevojën e edukimit të fëmijëve në një hadith tjetër thotë:
“Të gjithë jeni barinjë dhe të gjithë do të përgjigjeni për tufën tuaj. Kryetari i popullit është bari i popullit dhe do të përgjigjet për popullin e vet. Njeriu është bari i familjes së vet dhe do të përgjigjet për të. Gruaja është bareshë e shtëpisë së burrit dhe do të përgjigjet për të. Shërbëtori është bari i pasurisë së zotëriut dhe do të përgjigjet për të. Thënë shkurt, të gjithë jeni barinjë dhe të gjithë do të përgjigjeni për tufën tuaj; për punën që iu është besuar.”
Edhe në një hadith tjetër Muhammedi a.s. thotë:
“Ti ke obligime ndaj Allahut, ndaj vetes, ndaj fëmijës tënd,... Përmbushi obligimet ndaj çdonjërit prej tyre!”
Prindërit duhet të kujdesen që fëmijëve qysh në vegjëli t’ua mësojnë: Eudhubilahi..., Bismilahi..., Rabbijessir..., përshendetjen islame “ES-SELAMU ALEJKUM”, t’i mësojnë t’i respektojnë të vjetrit dhe të diturit, me qenë korrekt dhe të njerëzishëm në shoqëri e çdokund.
Gjithashtu duhet kujdesur që t’u mësojnë fëmijëve edhe shumë dituri, ngase Muhammedi a.s. ka thënë:
“Kërkimi i diturisë është obligim për çdo musliman dhe muslimane.”
Me regjistrimin e fëmiut në shkollë apo te mësuesi i mësim-besimit, prindi përsëri nuk e kryen obligimin, ai duhet vazhdimisht ta përcjellë, si po shkon në mësime, me kënd po shoqërohet, si po sillet etj. Edhe gjatë pushimeve e festave nuk duhet lëshuar pa kontrollë dhe përcjellje.
Detyrë e prindërve është që fëmijëve të tyre t’u ngjesin emra të mirë, sipas Islamit, ngase emri njeriun nuk e përcjellë vetëm prej lindjes e deri në vdekje, por edhe pas vdekjes. Është detyrë islame që prindi t’ia ngjesë emrin sipas Islamit, sepse Muhammedi a.s. thotë:
“Ju në Ditën e Gjykimit do të thirreni sipas emrit tuaj. Pra, në bazë të kësaj, ngjitnu emra të mirë!” Kurse në një hadith tjetër thotë:
“Ngjitnu fëmijëve tuaj emra të mirë, sepse edhe në xhenet do të thirren po me ata emra.”
Një ndër detyrat prindërore ndaj djemve është që në kohë të përshtatshme t’i bëjnë synet. Rregullat e synetimit rrjedhin qysh prej kohës së Ibrahimit a.s., të cilit Allahu xh.sh. pos tjerash i pat thënë edhe këto:
-të shkurtohen mustaqet,
-të pastrohen dhëmbët me misvak (apo brushë),
-të prehen thonjtë,
-të pastrojnë mirë fytin, gojën dhe hundën, dhe
-të bëhen djemtë synet.
Një ndër detyrat themelore të prindërve ndaj fëmijëve të tyre është mësimi për namaz. E dimë se namazi është njëra nga pesë detyrat islame për çdo musliman dhe muslimane moshërritur. Sikur që është obligim për prindërit që të falin namazin, poashtu ata kanë obligim, që edhe fëmijët e vet t’i mësojnë për namaz. Allahu xh.sh. në Kur’an urdhëron:
“Urdhëro familjen tënde të falë namaz, edhe ti vetë zbatoje atë!” [Ta ha, 132]
Përveç kësaj, prindërit janë të obliguar që fëmijëve t’ua mësojnë edhe leximin e Kur’anit, ngase Muhammedi a.s. ka thënë:
“Edukoni fëmijët tuaj, që t’i duan dhe bëjnë tre sende, ato janë:
-ta duan Pejgamberin e Zotit,
-ta duan familjen e vet, dhe
-ta lexojnë Kur’anin.”
Muhammedi a.s. atyre prindërve që ua mësojnë fëmijëve të tyre leximin e Kur’anit, u premton shpërblime të mëdha nga Allahu xh.sh. në Ahiret duke thënë:
“Allahu i Lartësuar, atij që fëmijës së vet ia mëson drejt leximin e Kur’anit, në Ditën e Gjykimit në shenjë mirënjohjeje për këtë kujdes do t’ia varë në qafë xherdanin e nurit (të ndritshëm), kështu që të gjithë të ringjallurit do të habiten nga bukuria e tij.”
Kurse në një hadith tjetër thotë:
“Ai që e mëson Kur’anin dhe njëkohësisht e konfirmon jetën e vet me dispozitat e Kur’anit, prindërve të tij në Ditën e Gjykimit do t’u dhurohet një kurorë, shkëlqimi i të cilës do të jetë më i bukur se sa shkëlqimi i diellit. A, çka mendoni, si do të shpërblehet i atilli (kur prindit të tij i bëhet aq nder)?”

Bahri Curri

Published in Fëmijët

PLAN PRAKTIK PËR MËNYRËN E EDUKIMIT TË SUKSESSHËM

Kushtet e suksesit

Ruaje fëmijën tënd që nga momenti i lindjes nga shejtani. Ezani e pastaj ikameti të jetë fjala e parë që dëgjon nga kjo botë.
Shoqëroje çdo ditë rritjen e tij me këndimin e Kur'anit (në rukje) dhe lutje për mirësi.
Allah të jetë fjala e parë që shqipton, ndërsa fjalia e parë le të jetë “La ilahe il-lall-llah”.
Duhet të ndjekësh dispozitat e Allahut, që të jesh shembull për të.

Formo lidhje me të mbi baza dashurie, respekti dhe sigurie, që të jetë i bindshëm dhe i dëgjueshëm ndaj teje.
Respektoje dhe vlerësoje punën e tij dhe mos e urdhëro pa i treguar dobinë e saj, sepse do të veprojë pa vetëdije.

Faza e parë
Faza e parë të jetë mësimi për dashurinë e Kur'anit, sepse është burimi kryesor i fesë islame. E mbi të gjitha është fjala e Allahut. Prej mirësisë është të nisësh mësimin e fëmijës me Kuranin e Madhëruar që në moshë të vogël, pasi në këtë moshë është në gjendje të mësojë më shumë. Mundësia e fëmijës fillon nga mosha trevjeçare.
Filloja mësimin e Kur'anit me xhuzin Ame (xhuzin e fundit), se janë suret më të shkurtra.
Të shoqërohet mësimi me një komentim të lehtë, që e pranon logjika e tij.
Ambienti i mësimit të Kur'anit të jetë i dashur për fëmijën, larg kërcënimit, dhe t’i tregohet se me këtë arrihen grada të larta në xhenet.
Ai duhet të ndiejë madhërinë e Kur'anit dhe kjo gjë bëhet duke e shoqëruar leximin me abdes, parfumosje dhe qëndrim në vend të pastër.
Përdor metodën e shpërblimit dhe të lavdërimit para shokëve të vet kur mëson Kur'an. Asnjëherë mos e harro.
Përmendi histori të atyre dijetarëve që çelësin e suksesit në punën e tyre e kanë pasur me mësimin e Kur'anit përmendsh që në moshë të vogël.

Faza e dytë
Pasi ke përfunduar me sukses fazën e parë, mundohu të kalosh në fazën e dytë. Të ndjekim disa hapa që të shtojnë dashurinë për Pejgamberin alejhi selam dhe pasimin e tij në jetë.
Në çdo rast apo ngjarje mos harro të përmendësh ndonjë hadith ose histori të Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e cila përshtatet me situatën. Me këtë të shfaqet mëshira dhe kujdesi i Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem për Ummetin e tij, e sidomos për fëmijët.
Mësoji fëmijës tënd cilësitë dhe paraqitjen e Pejgamberit alejhi selam që ta marrë shembull atë dhe personalitetin e tij.
Fëmija kërkon gjithmonë një shembull më të madh se vetja. Nëse nuk mëson cilësitë e Pejgamberit, atëherë s’mund ta marrë për shembull.
Gjithashtu fëmija shikon kë ka rreth e rrotull dhe imiton atë që është më i fortë, prandaj del detyrë mësimi i cilësive të forta shpirtërore dhe trupore të Pejgamberit alejhi selam. Kjo bëhet duke mësuar historinë e jetës së tij.
Zgjidh një libër të thjeshtë, që përshtatet me jetën e fëmijës, prej librave të historisë dhe fillo mësimin me këtë libër në një ambient të këndshëm dhe gazmor për fëmijën.
Tregoji historinë e ndonjë sahabi ose tabiini që u rrit me dashurinë për Pejgamberin alejhi selam.
Bëje fëmijën tënd të jetojë me historinë e fëmijëve sahabë, të cilët me pasimin e të gjitha mësimeve të Pejgamberit u bënë shembuj në guxim, trimëri e moral të lartë.
Përmendi shembujt e ndritur të familjes së Pejgamberit a.s. dhe se si u bënë pishtarë ndriçues. Për ne ata janë pikë referimi e jetës sonë.
Të mësojë përmendsh hadithe që i përshtaten moshës së tij. Dëgjoji çdo ditë nga një hadith duke mos harruar ta shpërblesh.

Faza e tretë
Faza e tretë le të jetë më e programuar.
Programo kohën tënde që të përmbledhësh të dy fazat e para me dëgjimin e historisë së Pejgamberit dhe mësimin e Kur'anit.
Pasuroja fjalorin me kuptime të reja, si: Ruajtja e besës, vazhdueshmëria e dhikrit të Allahut.
Mësoji përmendsh disa lutje të njohura dhe mos e le të dalë nga shtëpia apo të flejë në gjumë pa i lexuar rukje (rukje fetare të lejuar).

Fazat e tjera
Dhe kështu, i nderuar lexues, i nderuar prind që do ta edukosh fëmijën, në çdo fazë mësoji gjëra të reja, qëllime, objektiva të reja dhe kontrolloje për të parë moralin e tij.
Por, më e rëndësishme në çdo fazë është që ta shoqërosh dhe ta mbash pranë gjatë gjithë jetës tënde.

Bahri Curri

Published in Familja

OJ BIJA IME!

Unë jam një njeri që ka hyrë në dekadën e pestë të jetës. Jam përshëndetur me rininë dhe ëndrrat e saj. Kam shëtitur nëpër shumë vende, jam takuar dhe jam njohur me njerëz dhe vende të ndryshme. Dëgjoji nga unë ca fjalë të vërteta dhe të sinqerta nga përvoja e jetës sime, të cilat nuk do t'i dëgjosh nga të tjerët.

Kemi shkruar dhe kemi thirrur për përmirësimin e moralit, që njerëzit të largohen nga epshet dhe ngatërresat, sa që na janë lodhur lapsat dhe gjuhët tona, por e tërë kjo pa ndonjë rezultat. Gjërat e shëmtuara jo që nuk u larguan, por përkundrazi u shtuan, e ngatërresat u përhapën. Zbulimi i bukurive tek femrat vazhdoi të shtohej dhe të zgjerohej prej një vendi në vend tjetër, sa që nuk mbetën pa u prekur me këtë gjë të shëmtuar as shtetet islame.
Nuk patëm sukses dhe nuk mendoj se do të kemi sukses. A e dini pse?
Ngase, ende sot e kësaj dite nuk ua kemi mësyer dyerve të përmirësimit, e as nuk e dimë rrugën tek Ai.
Rruga e shpëtimit është para teje, oj bija ime. Çelësat janë në duart e tua, e nëse beson në ekzistimin e saj dhe punon për të hyrë në të, gjendja do të të përmirësohet.
Është e vërtetë se mashkulli është ai, i cili e bën hapin e parëtë mëkatit, këtë nuk e bën femra, por po të mos ishte dëshira jote ai nuk do të afrohej. Po të mos ishte dëshira jote, butësia jote, ai nuk do të insistonte. Ti ia hape derën e ai hyri. I the hajnit: Urdhëro ..., e kur të vodhi hajni, fillove të bërtasësh: Ndihmë, më vodhën...! E po ta dije ti se të gjithë meshkujt janë si ujqit, e ti je një qengj, do të ikje prej tyre sikur që ikën qengji nga ujku, dhe po ta dije se ata të gjithë janë hajna, do të ruheshe prej tyre sikur që ruhet viktima prej hajnit.
Ujku do nga qengji veçse mishin e tij, e atë çfarë do mashkulli nga ti është më e vlefshme për ty se sa mishi për qengjin, dhe kjo gjë është më e keqe për ty se sa vdekja për qengjin. Ai do nga ti gjënë tënde të shtrenjtë: Nderin tënd me të cilin krenohesh, dhe për të cilin jeton.
Ngase jeta e vajzës, nderin e së cilës ia ka marrë mashkulli, është njëqind herë më e rëndë se sa vdekja për qengjin, mishin e të cilit ia kishte ngrënë ujku.... Po për Zotin, nuk e shikon një i ri një femër përveç se në iluzionet e veta e zhvesh atë dhe e paramendon pa rroba.
Po të betohem për herë të dytë, mos i beso asaj çfarë të thonë disa meshkuj se ata në femër nuk shohin veç se moralin dhe sjelljet e saj dhe se ata bisedojnë me të si shokë dhe si të tilla edhe i duan ato. Po të betohem se kjo është rrenë.
Po t'i dëgjojmë bisedat e të rinjve kur janë vetëm, do të dëgjoje fjalë të trishtueshme. I riu nuk të buzëqesh, e as nuk të folë fjalë të buta ose nuk ta bën ndonjë shërbim, përveç se kjo është një parapërgatitje për t'ia arritur qëllimit.
Çfarë pas kësaj, çfarë o vajzë? Mendo!
Bashkoheni në kënaqësi për një moment, e pas kësaj ai të harron, e ti përgjithmonë do t'i ndiesh pasojat e saj. Ai do të vazhdojë të kërkojëndonjë femër tjetër të pakujdesshme dhe ta vjedhë nga ajo nderin e saj, e te ti në barkun tënd do të mbetet pjella e tij. Me ty do të mbeten brengat dhe turpi. Kjo shoqëri zullumqare do t'ia falë atij, dhe do të thonë: Ka qenë i ri, kishte gabuar pak, por është penduar. E ti do të mbetesh me mërzinë dhe turpin tënd gjatë tërë jetës, shoqëria ty nuk do ta falë kurrë.
Andaj, nëse e takon ule kokën dhe shikimin tënd, bëja me dije refuzimin tënd... E nëse në këtë mënyrë nuk largohet, por gjen guxim të të afrohet dhe të gjuaj me fjalë, atëherë lirisht mund ta nxjerrësh këpucën prej këmbës dhe ta godasësh atë në kokë. Nëse do ta kishe bërë një gjë të këtillë do ta kishe vërejtur se secili, i cili kalon atypari do të të ndihmonin ty, e të pamoralshmit e tjerë nuk do të kishin pasur guxim që ta bënin një gjë të tillë. E nëse është i mirë dhe pendohet për gjestin e bërë, atëherë do ta kërkojë lidhjen në mënyrë të lejuar; do të kërkojë martesë me ty.
E femra, pa marrë parasysh pasurinë e saj ose pozitën dhe famën që ka, ajo shpresën dhe lumturinë më të madhe e ka në martesë, ku do të bëhej grua e mirë, nënë e kujdesshme, si dhe edukatore e shtëpisë.
Në këtë dëshirë janë të njëjta mbretëreshat dhe princeshat, artistet e Holivudit, të cilat janë të famshme dhe me ndikim, me të cilat mashtrohen shumë prej femrave.
Martesa është dëshira më e madhe e femrës, qoftë edhe delegate në parlament a pushtetare.
Prostitutën nuk e marton askush. Edhe ai, i cili e mashtron femrën e ndershme duke i premtuar asaj martesë, nëse e mashtron e lë dhe shkon. Pastaj shkon dhe e marton ndonjëren prej femrave të ndershme për arsye se ai nuk pranon që zonja e shtëpisë dhe nëna e vajzës së tij të jetë prostitutë.
E mashkulli nëse është i pamoralshëm, nëse nuk gjen në tregun e kënaqësisë femër që do të pranonte t'ia dorëzojë nderin e saj atij dhe të jetë lodër në duart e tij, nëse nuk gjen femër të pakujdesshme që do të jetonte me të sipas fesë së Iblisit (shejtanit), atëherë do të kërkojë ndonjë femër që do të jetë grua e tij sipas parimeve islame.

Shkatërrimi i martesave është nga ju vajza!
Po të mos ishin të pamoralshmet nga mesi i juaj, nuk do të prisheshin martesat e as nuk do të shtohej tregu i amoralitetit.... E atëherë, pse nuk punoni? Pse nuk punojnë femrat e ndershme në luftimin e kësaj të keqe? Ju duhet të prini në këtë, ngase jeni më të afta se ne në këtë çështje, ngase ju e dini më mirë gjuhën e femrave dhe mentalitetin e tyre. Dhe për shkak se askush nuk do të humb më shumë se ju, femrat e ndershme, të edukuara dhe fetare. Në shumë shtëpi tani gjejmë femra, të cilat janë për martesë, por nuk e gjejnë dot atë, me të cilin do të martohej, për arsye se të rinjtë kanë gjetur shoqe të interesit, të cilat ua plotësojnë nevojat, andaj nuk kanë nevojë për martesë. Andaj, duhet që të formoni shoqata të femrave të përbëra nga shkrimtare, mësuese, studente dhe intelektuale të tjera, që të përpiqemi për t'i kthyer motrat tuaja të devijuara në rrugë të drejtë.
Frikësojini ato duke ua përkujtuar zotin, e nëse nuk frikësohen, atëherë tërhiquani vërejtjen nga sëmundjet e ndryshme, e nëse edhe pas kësaj nuk ndryshojnë, atëherë foluni atyre me gjuhën e realitetit, dhe thuani atyre: Ju jeni vajza të bukura, andaj edhe meshkujt vijnë dhe ju sillen vërdallë. Por, a thua rinia dhe bukuria juaj do të zgjasë përgjithmonë? A thua ka qenë diç e përhershme që rinia dhe bukuria juaj të jetë e përhershme? E si do të jetë me ju kur të plakeni e t'ju shtrembërohet shpina e t'ju rrudhet fytyra? Kush do të pyet për ju? A e di kush interesohet për plakat dhe kush i nderon ato? Djemtë dhe vajzat e tyre, nipat dhe mbesat e tyre. Disa plaka janë mbretëresha në familjet e tyre duke qëndruar edne në fronin e tyre, e janë të tjerat me të cilat ju e dini më mirë se ç'bëhet.
Prandaj, a mund të krahasohet kjo kënaqësi me atë mjerim? Dhe a do ta kishe blerë me këtë fillim një përfundim të tillë?
E shembuj të këtillë nuk ka nevojë që t'i tregojmë. Prandaj punoni që t'i udhëzoni motrat tuaja të mjera e të devijuara, dhe nëse këtë nuk mund ta bëni, atëherë punoni në ruajtjen e e femrave të shëndosha nga sëmundja e tyre dhe të tinejxhereve të reja të papërvoja që të mos e ndjekin rrugën e tyre.
Unë nuk kërkoj nga ju që femra muslimane sot të bëhet menjëherë ashtu si duhet të jetë muslimanja e vërtetë, assesi. Unë e di se kthimi i përnjëhershëm zakonisht është i pamundur, por dëshiroj që të kthehemi kah e mira hap pas hapi, sikur që kishit shkuar kah e liga hap pas hapi. Ju i shkurtuat rrobat tuaja copë pas cope, e larguat mbulesën, tërë këtë ndryshim e bëtë me durim pas një kohe të gjatë.
Burrat e ndershëm nuk e kishin ndier menjëherë këtë ndryshim, e revistat e ndryshme e nxisin këtë amoralitet së bashku me të pamoralshmet, kështu gjersa arritëm në këtë gjendje, me të cilën gjendje Islami assesi nuk është i kënaqur, e as feja e krishtere nuk është e kënaqur me këtë gjendje, të cilën edhe shtazët do ta refuzonin.
Nëse dy gjela do të ngatërroheshin për një pulë, ata do ta mbytnin njëri tjetrin nga xhelozia dhe dëshira për ta mbrojtur pulën.
Ndërsa, sot burrat muslimanë fare nuk i xhelozojnë gratë e tyre muslimane, të cilat ecin të zbuluara plazheve dhe rrugëve tona. Ata nuk xhelozojnë as nëse ndonjë i huaj ua shikon fytyrat, duart, gjoksat e grave të tyre. Me një fjalë, edhe nëse shikojnë çdo gjë të turpshme në to.
Por, përkundrazi gjen burra muslimanë, të cilët nëpër klube dhe kafene të ndryshme të elitës ua ofrojnë gratë e tyre muslimane të huajve që të vallëzojnë me to, ku puqet gjoksi me gjoks, barku me bark, goja me faqe, e krahu është i lidhur me trupin e saj dhe ndaj tërë kësaj të keqe askush nuk thotë asgjë. Nëpër universitete të rinjtë muslimanë rrinë me vajza të reja muslimane, të cilat pjesët e turpshme të tyre i kanë të zbuluara dhe askush as për këtë të keqe nuk bën vërejtje, as etërit dhe nënat e këtyre vajzave muslimane, e shembuj të tillë kemi shumë.
Këta shembuj nuk largohen për një ditë, e as duke nxituar, por vetëm nëse i kthehemi së vërtetës nga e njëjta rrugë me të cilën kemi shkuar nga e liga, edhe nëse tani këtë rrugë e shohim të largët, ngase ai që nuk shkon rrugës përveç së cilës nuk ka rrugë tjetër, nuk e arrin asnjëherë qëllimin.
Nëse zbulohet fytyra ashtu siç e ka krijuar Zoti, e pranojmë një gjë të tillë. Por, të përzihet femra me meshkuj të huaj, kjo është krejt tjetër gjë. Femra e zbuluar s'guxon të jetë vetëm në shtëpi me shokun e burrit, ose t'ia japë dorën kolegut të vet në universitet, ose ta zgjatë bisedën dhe të shëtitë me të rrugëve dhe të përgatitë me të së bashku provimet dhe të harrojë se Zoti e ka krijuar atë femër e atë mashkull dhe se të dy gjinive u ka krijuar epshe ndaj njëri tjetrit, e këtë gjë të krijuar nuk mund ta ndërrojë as ajo, as ai, e as tërë njerëzit e këtij planeti, e as t'i barazojë të dy gjinitë dhe t'i fshijë këto emocione nga ata. E ata, të cilët thërrasin në barazinë dhe përzierjen e dy gjinive, janë gënjeshtarë nga të dy anët. Për arsye se ata me këtë nuk dëshirojnë të arrijnë gjë tjetër përveç se të shkaktojnë kënaqësi të gjymtyrëve dhe të epsheve të veta, t'i kënaqin sytë e tyre, por ata nuk gjejnë guxim ta thonë këtë haptazi, andaj fillojnë t'i maskojnë qëllimet e tyre me këso fjalë tërheqëse, pas së cilave nuk qëndron gjë.
Prosperiteti, civilizimi, jeta në universitet (jashtë rregullave islame) nuk janë përveç se fjalë boshe.
Ata gënjejnë, ata nuk e njohin të vërtetën, për ata e vërteta nuk është ajo e cila qëndron përballë së keqes, por sipas tyre e vërteta është ajo, e cila vjen nga perëndimi, qoftë vallëzim a lakuriqësi, përzierja nëpër universitete, zbulimi i trupit nëpër fusha sportive a plazhe.
Ndërsa, e keqe është çdo gjë që vjen nga feja, xhamia dhe nga studimet fetare, edhe nëse nderi, udhëzimi, etika dhe pastërtia, ajo e zemrës dhe ajo e trupit mësohen aty.
Në shtetet perëndimore ka shumë familje, të cilat me një përzierje të këtillë të gjinive jo vetëm që nuk pajtohen, por edhe e kundërshtojnë atë.
Ka shumë prindër atje, të cilët nuk lejojnë që vajzat e tyre të rritura të dalin me djem ose që ai ta shoqërojë vajzën e tyre deri në kinema dhe nuk e lëshojnë atë gjersa nuk vërtetohen me përmbajtjen e filmit, e nëse e dinë përmbajtjen e tij dhe binden se filmi nuk ka skena të fëlliqura, atëherë i lëshojnë ato që të shkojnë në kinema.
Unë me këtë nuk po ju mbaj ligjëratë të rinjve, e as nuk pres që të më dëgjojnë. Unë e di se ata mund të më kundërshtojnë dhe të mos e pëlqejnë mendimin tim, për arsye se shumë kënaqësi, të cilat i kanë në dorë po ua ndaloj. Unë po ju drejtohem juve, femrave të reja. Juve të rejave muslimane, të ndershme dhe të moralshme. Askush nuk do të pësojë më shumë se ju. Mos u bëni viktimë e Iblisit (shejtanit). Mos i dëgjoni fjalët e etyre, të cilët ua zbukurojnë jetën e përzier me meshkuj në emër të lirisë, qytetërimit, prosperitetit dhe shpirtit universal. Për arsye se shumica e tyre nuk janë të martuar dhe nuk kanë fëmijë dhe nuk u intereson asgjë tjetër, përveç se kënaqësia trupore. Ndërsa, unë jam baba i pesë vajzave dhe kur ju mbroj ju, i mbroj edhe vajzat e mia dhe jua dua të mirën sikur që ua dua vajzave të mia.
Askush prej tyre nuk do të kujdeset që ta kthejë nderin e humbur të femrës, e nëse femra bie moralisht, nuk mund të gjesh askënd t'i ndihmojë asaj dhe ta ngrejë nga ajo ndytësi, por përkundrazi i sheh që të gjithë se si vrapojnë pas bukurisë së saj, e nëse refuzon largohen prej saj, sikur që qentë ikin nga ngordhësira, në të cilën nuk ka mbetur asnjë copë mishi.
Kjo ishte këshilla ime për ty, oj bija ime.
Kjo është e vërteta e mos i dëgjo të tjerët. Dhe dije se çelësat e përmirësimit janë në duart e tua e assesi në duart tona, të meshkujve. Nëse ti do, mund të përmirësohesh e edhe të tjerat të përmirësohen.

Ali Tantavi

(Nga arabishtja: Irfan Salihu)

Published in Familja

MARTESA

Allahu i Madhëruar thotë në Kur’anin Famëlartë:

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا - الأعراف: 189

“Është Ai që ju ka krijuar juve nga një njeri i vetëm (Ademi) dhe prej tij Ai krijoi bashkëshorten e tij (Havanë) me qëllim që ai të shijonte kënaqësinë e jetës me të”. (A’rafë, 189).
Nga mirësitë e Allahut për njerëzimin është që Ai vendosi në natyrën e tyre dëshirën për martesë për arsye që të mos shuhet ajo dhe të mbetet trashëgimia.

Qëllimi i krijimit të njeriut në këtë botë është që ai të adhurojë Allahun të vetëm e pa shok. Allahu i Madhëruar thotë në Kur’anin Famëlartë:

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْأِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُون - الذاريات: 56

“Unë (Allahu) nuk i krijova njerëzit dhe xhinët, veçse që ata duhet të më adhurojnë vetëm Mua”. (Dharijatë, 56).
Vazhdimi i trashëgimisë njerëzore vjen vetëm me martesën. Ndërsa, martesa ka një parim tjetër në të cilën të dy bashkëshortët gjejnë në të qetësinë, forcën, vendosmërinë për jetën, gjejnë në të gjithashtu qëndrueshmërinë dhe ndërgjegjen. Qetësia shpirtërore në martesë midis burrit dhe gruas i shtyn ata që të formojnë një jetë të re, e cila paraqitet si një brez i ri. Martesa është një begati prej begative të Allahut të Madhëruar që ua ka dhuruar robërve të Vet, siç e ka përmendur në Kur’anin Famëlartë ku thotë:

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُون - الروم: 21

“Dhe nga faktet (e madhështisë së) Tij është që për të mirën tuaj, Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë), ashtu që të gjeni prehje tek ato dhe në mes jush krijoi dashuri e mëshirë. Në këtë ka argumente për njerëz që mendojnë.” (Rrum, 21).

وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَاما - الفرقان : 74

“Edhe ata që thonë: Zoti ynë, na bëj që të jemi të gëzuar me (punën) e grave tona dhe pasardhësve tanë, e neve na bëj shembull për të devotshmit.” (Furkan, 74).

Ata që i ka begatuar Allahu i Madhëruar me këtë begati, po ashtu edhe atyre që ua ka mundësuar Allahu martesën do t’u japim disa këshilla:

1. Sinqeriteti i nijetit
Nijeti është baza e një vepre, në të cilën njeriu mund t’i shndërrojë veprat e tij të zakonshme në ibadet, duke e bërë nijet që me këtë vepër ta arrijë shpërblimin e Allahut të Madhëruar. Nëse në këtë rast të dy bashkëshortët e bëjnë nijetin e martesës së tyre për njërën prej këtyre shkaqeve do të jetë e tërë jeta e tyre bashkëshortore ibadet dhe do të kalojnë një jetë të lumtur dhe do ta meritojnë shpërblimin tek Allahu i Madhëruar. Do të përmendim disa prej shkaqeve:
a) Ta bëjnë nijetin për t’iu nënshtruar urdhrit të Pejgamberit paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të që e ka urdhëruar rininë të martohet. Transmetohet nga Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të se ka thënë: “O ju rini: Kush ka mundësi prej jush të martohet, le të martohet, sepse në të vërtetë kjo do t’ia ruajë sytë nga harami dhe do t'ju mbrojë nga kurvëria.” (Shënon Buhariu).
b) Për të krijuar një familje muslimane, një familje e cila do ta adhurojë Allahun e Madhëruar, e cila do ta ketë dertin e Islamit. Një familje, e cila do të jetojë me Islamin, duke shpresuar shpërblimin e Allahut të Madhëruar.
c) Për të lindur pasardhës të devotshëm, të cilët do t’i nënshtrohen urdhrave të Allahut të Madhëruar dhe të Pejgamberit paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të. Duke i edukuar ata me frymën islame që një ditë nëse do Allahu, të jenë prej atyre që do ta ngrenë fjalën e Allahut të Madhëruar me fjalë dhe vepra. Nëse të dy bashkëshortët i lidhin zemrat e tyre me këto qëllime, atëherë çdo sekondë e jetës së tyre do të llogaritet ibadet, gjë për të cilën do të shpërblehen në Ditën e Gjykimit, plus që do të jetojnë një jetë të begatë në këtë botë, por edhe pas vdekjes do t’u shkojnë sevapet nëse le fëmijë të hajrit siç transmetohet nga Ebu Hurejre se Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të ka thënë: “Kur vdes njeriu, puna e tij ndërpritet, përveç tri gjërave: sadakasë së përhershme, dituria prej së cilës kanë dobi të tjerët dhe nga pasardhësi i mirë, i cili lutet për të vdekurin.” (Shënon Muslimi).
Allahu na mundësoftë që të lëmë mbrapa pasardhës të devotshëm, të cilët të luten për ne! Pra, nijeti i martesës duhet të jetë për këto qëllime e jo me qëllimin e bukurisë, pasurisë etj., dhe ata do të kalojnë një jetë bashkëshortore të mirë. Transmetohet nga Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të se ka thënë: “Gruaja merret për katër shkaqe: për shkak të pasurisë, për shkak të sojit të mirë, për shkak të bukurisë dhe për shkak të devotshmërisë. Zgjidhe për shkak të devotshmërisë dhe asnjëherë nuk do të jesh i zhgënjyer.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi).

2. Ndihmesa në ibadete
Bashkëshortët janë të detyruar që ta urdhërojnë njëri-tjetrin për mirë dhe ta nxisin njëri-tjetrin në punët e mira, siç transmetohet nga Ebu Hurejre se Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të ka thënë: “Allahu e mëshiroftë burrin, i cili ngrihet natën për të falur namaz, dhe e çon nga gjumi gruan e tij për të falur namaz, e nëse nuk çohet ia fërkon fytyrën asaj me ujë, dhe Allahu e mëshiroftë gruan, e cila ngrihet natën për të falur namaz, dhe e çon nga gjumi burrin e saj për të falur namaz, e nëse nuk çohet ia fërkon fytyrën atij me ujë.” (Shënon Ebu Davudi, Nesaiu, Ibën Maxhe dhe Ahmedi).

3. Formimi i një shtëpie muslimane
Formimi i një shtëpie muslimane dhe i familjes muslimane me një besim (akide) të pastër ashtu siç na ka urdhëruar Allahu i Madhëruar dhe Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, duke mos bërë asnjë hap pa kontrolluar se çfarë është vendimi i Sheriatit mbi një çështje, e nëse kjo vepër është e ndaluar, i largohen asaj.

4. Kalimi i një jete me dashuri
Kalimi i një jete me dashuri, mëshirë dhe marrëdhënie të mira mes tyre duke marrë shembuj nga urdhrat e Allahut të Madhëruar ku thotë:

وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوف - النساء: 19

“Çoni jetë të mirë me to…”. (Nisaë, 19).

5. Sjellja midis dy bashkëshortëve
Dy bashkëshortët duhet të sillen ndërmjet vete, ashtu si janë sjellë me njëri-tjetrin Ebu Derda dhe gruaja e tij Ummu Derda, ku transmetohet se kur hidhërohej Ebu Derda, ka heshtur gruaja e tij dhe është munduar që ta pajtojë dhe ta qetësojë atë, dhe kur është hidhëruar Ummu Derda ka heshtur burri i saj dhe është munduar që ta pajtojë dhe ta qetësojë atë. Kjo është sjellje e mirë që duhet të jetë shembull për shtëpitë tona, sa e sa njerëz që i njohim i lëshojnë gratë e tyre për shkak të moskontrollit të vetvetes gjatë hidhërimit ndaj grave të tyre, apo ndaj dikujt tjetër, e lusim Allahun e Madhëruar që t’i përmirësojmë sjelljet tona ndaj grave dhe burrave tanë.

6. Falja
Duhet ta dimë se çdo njeri gabon, kështu që ne nuk duhet të bëhemi mjet i shejtanit, qëllimi i të cilit është shkurorëzimi i dy bashkëshortëve. Allahu i Madhëruar thotë në Kur’an:

فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ - البقرة: 102

"E, mësonin (njerëzit) prej tyre dyve atë (magji) me të cilën ndanin burrin prej gruas së vet…”. (Bekare, 102).
Prandaj nuk duhet ta ndihmojmë shejtanin, por duhet që të jemi të mëshirshëm dhe falës ndaj njëri-tjetrit.

7. Problemet
Problemet, mangësitë dhe gabimet e njëri-tjetrit duhet të mbesin mes dy bashkëshortëve, e mos të përhapen problemet dhe mangësitë e të dy bashkëshortëve tek të afërmit e tyre. Sepse nëse këto probleme përhapen tek te afërmit, sado i vogël që të jetë problemi, do të rritet e mund të vijë deri te shkurorëzimi i të dy bashkëshortëve.

Dasma është një sunet shumë i inkurajuar, por jo i detyruar. I Dërguari i Allahut paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të i ka thënë Abdurrahman bin Avfit: “Bëje dasmën qoftë edhe me një dele.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi)
Është transmetuar se ai vetë i ka ushqyer njerëzit me bukë dhe mish për martesën me Zejneben, por për shkak të rrethanave të vështira, disa nga martesat e tij u festuan vetëm me një gjellë me majdanoz, ose vetëm me hurma arabe. Kështu, lloji dhe cilësia e ushqimit i është lënë mundësive të burrit, duke patur parasysh që ekstravaganca, shpërdorimi dhe të shfaqurit për sy e faqe është e ndaluar. Dasma mund të mbahet në kohën e kontratës ose pastaj, ose në kohën e konsumimit ose pastaj, sipas rrethanave dhe zakonit. Është e papëlqyer për të ftuar vetëm të pasurit dhe për t’i përjashtuar të varfrit. Ebu Hurejre, ka raportuar që Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të ka thënë: “Ushqimi më i keq është dasma, në të cilën ata që do të vinin pengohen dhe ata që do të refuzonin do të thirren.” (Shënon Muslimi).
Dhe:
"Ushqimi më i keq është ushqimi i dasmës në të cilën thirren të pasurit dhe anashkalohen të varfërit.”
Ai që ftohet personalisht në një dasmë, është i detyruar t’i përgjigjet ftesës, përveç kur ka një arsye të vlefshme për të mos shkuar. Pejgamberi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të ka thënë: “Kur ndonjëri nga ju është i ftuar në një dasmë, ai duhet të marrë pjesë”. (Shënon Buhariu).
Dhe:
“Kushdo që nuk i përgjigjet ftesës, nuk i është bindur Allahut dhe të Dërguarit të Tij”.
Një arsye e vlefshme për të mos shkuar në dasmë përfshin edhe ftesën më parë në një vend tjetër së pari, vështirësitë personale, ose sëmundja, ose duke e ditur se ndonjë gjynah mund të ndodhë, të tillë si përjashtimi i njerëzve të varfër, përgojimi, shërbimi i ushqimeve të palejuara, ose pijeve etj.. Në këtë rast ai nuk duhet të marrë pjesë, vetëm nëse ai është i aftë t’i influencojë njerëzit që të frenohen nga këto gjynahe.

Së fundi i këshilloj të martuarit dhe ata që dëshirojnë të martohen, t’i mësojnë këto këshilla dhe t’i praktikojnë ato sipas mundësive të tyre që të kalojnë një jetë më të mirë dhe më të lumtur.

Marrë nga libri:
“Senetu ula ez-zevaxh”

Xhavahir bint Muhammed

(Përktheu: Arsen Muskurti)

Published in Familja

TRADHTIA BASHKËSHORTORE

“Dhe mos iu bashkoni amoralitetit në martesë, ky është mëkat i ndyrë dhe rrugë e keqe!” (Israë, 32).

Tradhtia bashkëshortore është shprehje e dezorganizimit të personalitetit dhe krizës së thellë morale të njërit ose të dy partnerëve bashkëshortorë. Parakusht esencial për të, paraqet mungesa e ndërgjegjes si dhe sistemit të qëndrueshëm të vlerave etike, që formohen në proceset e identifikimit brenda familjes primare, në fëmijëri dhe gjatë periudhës së adoleshencës, para martesës.

Shumë herë mashkulli dhe femra hyjnë në lidhjen martesore pa koshiencë substanciale për personalitetet e njëri tjetrit, të motivuar vetëm për të përmbushë nevojat e paplotësuara psikologjike nga fëmijëria e hershme. Martesa e këtillë, cilësohet me frustrime, pakënaqësi, dëshpërim dhe konflikte të vazhdueshme.

Në këto rrethana, personalitetet narcisoide, me strukturë të dobët morale, të cilat para vetes, në shumicën e rasteve vendosin qëllime të paarritshme, që nuk janë në pajtim me mundësitë e tyre intelektuale, emocionale dhe sociale e sjellin veten në gjendje të frustrimit dhe të ankthit të vazhdueshëm duke dobësuar mekanizmat mbrojtës të Un-it ndaj shtytjeve epshore seksuale.

Tradhtisë bashkëshortore i paraprinë edhe humbja e dashurisë dhe respektit të ndërsjellë ndërmjet burrit dhe gruas, të cilët martesën dhe njëri tjetrin e shfrytëzojnë për plotësimin e nevojave të natyrës trupore dhe materiale dhe jo për të ndërtuar qeniet e tyre shpirtërore në kuadër të martesës, si lidhje të shenjtë, që zhvillohet nën bekimin e Krijuesit.

Faktor i rëndësishëm parandalues për këtë të keqe të madhe shoqërore që drejtpërdrejtë e shkatërron familjen, është themelimi me kohë, i identitetit të pjekur fetar tek adoleshentët, para martesës. Në këtë mënyrë, martesa vihet në relacion me plotësimin e urdhrave të Zotit, duke siguruar transcendencë të investimeve emocionale nga vetja në familje, si dhe duke mbizotëruar në mënyrë të suksesshme, shtytjet epshore dhe ndjenjat e hakmarrjes, të cilat përndryshe e udhëheqin individin e frustruar në martesë, atëherë kur identiteti i pjekur, veçanërisht ai fetar mungon.

Tradhtia për fat të keq ekziston si një ndër elementet e jetës mes dy partnerëve. Kjo nuk duhet të merret si absolute pasi që tradhtia nuk është karakteristikë e të rinjve gjithandej, por mund të konkludohet se është në rritje e sipër dhe karakterizon jetën mes partnereve në lidhje martesore apo jashtë martesore. Tradhtia në jetën martesore dallon nga ajo e jetës jashtë martesore. Ky vlerësim imi rrjedh nga efektet negative që mund të rrjedh tradhtia në lidhje martesore dhe tradhtia jashtë kësaj lidhje. Natyrisht që të dy këto dukuri janë të papranueshme dhe dallohen për nga pasojat që sjellin në një shoqëri. Tradhtia më e ndërlikuar paraqitet në rastet e një çifti martesor, të cilët kane fëmijë të përbashkët. Unë e konsideroj se është i pamundur ekzistimi i dy të martuarve pas tradhtisë qofte nga ana e burrit ose gruas. Kushti më i rëndësishëm që ndikon në zgjatjen e jetës bashkëshortore janë fëmijët e lënë pas. Pasi që te prindi ekziston ndjenja e dashurisë ndaj fëmijës. Mirëpo kjo vazhdimësi pason në defekte tjera të ndryshme.

Nëse me të vërtetë dashuron, atëherë jeni i lidhur edhe fizikisht edhe shpirtërisht e edhe emocionalisht....
E nëse tradhton d.m.th. që keni tradhtuar në shumë aspekte, unë sinqerisht mendoj se nuk duhet pasur edhe një shans për arsye se është shumë e vështirë të krijohet një lidhje prapë e fortë ndoshta si ka qenë (nëse ka qenë), sepse po këta dy njerëz kanë qenë ata që e kanë shkatërruar atë lidhje, e dyshoj shumë që të njëjtit do të krijojnë diçka të fortë për arsye të ndryshme....
Po e ritheksoj dashuria nuk është kompulsion dhe nuk duhet marrë e as kuptuar si të tillë, ajo krijohet mbi baza të forta shpirtërore e fizike apo...? Unë mendoj kështu!

Dashuria dhe tradhtia është një temë shumë delikate dhe konfuze. Njeriu mund të qëndrojë në dashuri për një dite, një muaj, një vit, 10 vjet ose më shumë, por kurrë nuk mund të jetë i dashuruar për tërë jetën me të njëjtin person. Njeriu është i dashuruar për sa kohë që tek personat e tjerë sheh fytyrën e të dashurit (ose të dashurës). Kur kjo periudhe mbaron, mbaron edhe periudha e dashurisë, por kjo nuk do te thotë se fillon periudha e tradhtisë. Personi fillon të shikojë femra ose meshkuj të tjerë, mbasi natyra e ka bërë të tillë dhe nuk është faji i tij. Të tilla momente mund të fillojnë në fillim të jetës bashkëshortore ose edhe më vonë dhe mendërisht mund të biesh në dashuri me personin e ri (qoftë femër apo mashkull), e cila në varësi të karakterit mund të udhëheqë edhe në dashuri fizike.

Por, kjo nuk do të thotë se ju nuk e doni më bashkëshortin (bashkëshorten). Në këto momente ju me mendje jeni një besnik (besnike), por instinkti të shtyn në një akt tjetër, te cilin mund ta quajmë tradhti. Metoda më e mirë për t’iu shmangur këtij akti është të folurit hapur me partnerin tënd dhe t’i shprehësh sinqerisht ndjenjat që janë zhvilluar në trurin tënd dhe në shpirtin tënd. Në qoftë se partneri është një person me horizont të gjerë, që do të kuptojë, do të jetë më e lehtë për ty. Ti do të biesh përsëri në dashuri me bashkëshortin (bashkëshorten) tënde, por kjo nuk do të thotë se ky fenomen nuk do të përsëritet. Përsëri një bisedë e hapur ndihmon, por mbas kësaj fillon etapa e besnikërisë, e cila të bën ta ndjesh veten shumë të plakur dhe gjithmonë diçka të re kërkon, por që asnjëherë nuk vjen. E vetmja mënyrë për të eliminuar të tilla momente mërzie është organizimi i piknikëve familjare, ekskursioneve, pushimeve dhe shëtitjet, te cilat sjellin një variacion në rutinën e jetës së përditshme.

Ass.Dr.Mr.Sci. Ferid Agani

Published in Familja

SI TA BËNI GRUAN TUAJ TË LUMTUR!?

(Kjo që vijon është pjesa e parë e përmbledhjes së librit “Si ta bëni gruan tuaj të lumtur!” nga Shejh Muhammed Abdul-Halim Hamid)

1. Pranim i bukur

Pas kthimit nga puna, shkolla, udhëtimi, ose çka do që ju ka ndarë:

- Filloni me një përshëndetje të mirë.

- Filloni me Esselamu Alejkum dhe me buzëqeshje. Selami është sunet dhe dua për atë në të njëjtën kohë.

- Shtrëngoni duart me të (përshëndetuni me dorë) dhe lërini lajmet e këqija për më vonë!

2. Të folurit e ëmbël dhe ftesa mahnitëse

- Zgjidhni fjalë, të cilat janë pozitive dhe largohuni atyre që janë negative.
- Keni kujdes në atë që flitni dhe kushtoni vëmendjen kur ajo flet.

- Flitni me qartësi dhe përsëritni fjalët nëse ka nevojë derisa ajo të kuptojë.

- Thirreni me emra të mirë, të cilët i pëlqejnë asaj, p.sh. e dashura ime, loçkë, etj.

3. Dashamirësia dhe rekreimi

- Kaloni kohë duke biseduar së bashku.

- Tregoni asaj lajme të mira.

- Përkujtoni çastet e mira që keni kaluar së bashku.

4. Lojërat dhe zbavitjet

- Bërja e shakave dhe sensi për humor.

- Loja ose garimi me njëri-tjetrin në sport ose diçka tjetër.

- Dalja për të parë forma të lejuara (hallall) të zbavitjes.

- Largimi prej gjërave të ndaluara (haram) si forma të zbavitjes.

5. Ndihma në shtëpi

- Kryerja e punës që ndihmon dhe të cilën ju si individ mund apo pëlqeni ta kryeni në shtëpi, sidomos kur ajo është e sëmurë ose e lodhur.

- Gjëja më e rëndësishme është të jetë e qartë dhe e dukshme se burri e çmon punën e vyeshme të gruas.

6. Konsultimi

- Në mënyrë specifike në çështjet familjare.

- Dhënia e ndjenjës se mendimi i saj është i rëndësishëm për ty.

- Analizimi i mendimit të saj me kujdes.

- Të jeni të gatshëm të ndërroni mendimin tuaj për mendimin e saj nëse është më i mirë.

- Falënderimi për ndihmën që ka dhënë me mendimet e veta.

7. Vizitimi i tjerëve

- Zgjedhja e njerëzve të edukuar mirë e të pjekur me të cilët do të ndërtohen marrëdhënie. Ka shpërblim të lartë në vizitimin e kushërinjve dhe njerëzve të devotshëm. (Jo duke humbur kohë gjatë këtyre vizitave!).

- Të ketë kujdes për sjellje islame gjatë vizitave.

- Mos ta detyrojë t’i vizitojë ata, me të cilët nuk ndjehet e rehatshme.

8. Sjellja gjatë udhëtimit

- Ofroni lamtumirën dhe përshëndetje të ngrohtë si dhe këshilla të mira.

- Le t’i thotë që të lutet për te.

- Kërko prej kushërinjve të devotshëm dhe shokëve që të kujdesen për familjen gjatë mungesës sate.

- Jepi të holla të mjaftueshme për gjërat për të cilat mund të ketë nevojë.

- Mundohuni që të mbani kontakt me te qoftë me telefon, e-mail, letra, etj.

- Kthehuni sa më shpejt.

- Sillni një dhuratë për të!

- Tentoni që të mos ktheheni në kohë të papritur ose gjatë natës.

- Merreni me vete nëse është e mundur.

9. Mbështetja financiare

- Burri duhet të jetë zemërgjerë brenda mundësive të tij financiare. Ai nuk duhet të jetë koprrac me të hollat e tij (por jo edhe shkapërdar).

- Ai fiton shpërblime për të gjitha shpenzimet për mirëmbajtjen e saj, madje edhe për një copë të vogël të bukës me të cilën e ushqen me dorën e vet (sipas hadithit).

- Ai me të madhe nxitet që t’i jap të holla asaj para se ajo të kërkojë.

10. Parfumosja (me erëra të mira) dhe zbukurimi fizik

- Praktikimi i sunetit në largimin e qimeve prej vendeve të turpshme dhe nënsqetullave.

- Gjithmonë të jetë i pastër dhe i rregulluar.

- Të vendos parfum për të.

11. Marrëdhënie (seksuale)

- Është e obligueshme që të kryhet zakonisht (në mënyrë të rëndomtë) nëse nuk keni arsyetim (sëmundje, etj.).

- Filloni me “Bismilah” dhe me duanë e të Dërguarit.

- Kryeni hyrjen vetëm në vendin e përshtatshëm (jo në anus).

- Filloni me paralojë duke përfshirë fjalë dashurie.

- Vazhdoni derisa e keni kënaqur dhe përmbushur edhe dëshirën e saj.

- Pas kësaj relaksohuni dhe bëni shaka.

- Largohuni marrëdhënieve gjatë menstruacioneve, pasi që është haram.

- Bëni çka të mundeni që të mos e dëmtoni nivelin e turpit dhe modestisë siç është heqja e teshave së bashku, në vend se të kërkojë që ajo t’i heq e para derisa ai e shikon atë.

- Gjatë marrëdhënies shmanguni prej pozitave, të cilat mund të jenë të dëmshme për të, si për shembull, duke shkaktuar shtypje në gjoksin e saj dhe duke bllokuar ajrin e saj, sidomos nëse jeni të rëndë.

- Zgjidhni kohë të përshtatshme për marrëdhënie dhe bëhuni të kuptueshëm pasi që ajo ndonjëherë mund të jetë e sëmurë ose e stërlodhur.

12. Mbrojtja e intimitetit dhe fshehtësive

- Largohuni prej shpalljes së informatave private siç janë fshehtësirat nga dhoma e fjetjes, problemet e saj personale dhe çështje tjera private.

13. Dhënia e ndihmës në dëgjueshmërinë ndaj Allahut

- Zgjohuni në pjesën e tretë të natës të falni “kijamul lejl” (namaz nafile që kryhet gjatë natës me suxhud dhe ruku të gjatë).

- Mësojani asaj atë që e dini prej Kur’anit dhe tefsirit.

- Mësojani asaj “Dhikrin” (mënyra të ndryshme për ta përkujtuar Allahun sipas shembullit të të Dërguarit) në mëngjes dhe në mbrëmje.

- Nxiteni që të harxhojë të holla për hir të Allahut siç është sadakaja (lëmosha).

- Merreni në haxh ose në umre kur keni mundësi financiare për ta bërë këtë.

14. Tregimi i respektit ndaj familjes së saj dhe shokëve

- Merreni që ta vizitojë familjen e saj dhe kushërinjtë, e sidomos prindërit e saj.

- Ftoni ata që ta vizitojnë atë dhe mirëpritni.

- Jepni dhurata në raste të veçanta.

- Ndihmoni kur ka nevojë me të holla, mund, etj..

- Mbani marrëdhënie të mira me familjen e saj pas vdekjes së saj nëse ajo vdes e para.

Po ashtu në këtë rast burri nxitet që të veprojë sipas sunetit dhe të vazhdojë të jap prej asaj që ajo ka dhanë gjatë jetës së saj, shoqeve të saj dhe familjes.

15. Stërvitja dhe këshillimi islam

Kjo përmban:

- Themelet e Islamit.

- Detyrat dhe të drejtat e saj.

- Leximi dhe shkrimi.

- Nxitja e saj që të marrë pjesë në ligjërata dhe tubime shkencore.

- Rregullat islame dhe dispozitat lidhur me gratë.

- Blerja e librave islame dhe kasetave për bibliotekën e shtëpisë.

16. Xhelozia e mirë

- Sigurohuni që ajo të mbajë hixhab të përshtatshëm para se të dalë prej shtëpisë.

- Ndaloni përzierjen me meshkujt jo-mahrem.

- Largohuni prej xhelozisë së tepruar. Shembuj të kësaj janë:

a) Duke analizuar secilën fjalë dhe fjali që ajo e thotë duke i mbingarkuar fjalët e saj me kuptime, të cilat ajo nuk i ka menduar.

b) Duke ia ndaluar asaj që të dalë prej shtëpisë kur arsyet për këtë janë të drejta.

c) Duke ia ndaluar që t’i përgjigjet telefonit, etj..

17. Durimi dhe butësia

- Problemet priten në çdo martesë, prandaj kjo gjë është normale. Ajo që është e gabuar janë reagimet e tepërta dhe zmadhimi i problemeve deri sa të shkaktojë prishjen e martesës.

- Zemërimi duhet të tregohet vetëm atëherë kur ajo i tejkalon të gjithë kufijtë e Allahut (subhanehu ve teala), duke i vonuar namazet, duke u marrë me përgojim, duke shikuar gjëra të ndaluara në TV, etj..

- Faljani gabimet që ajo i bën ndaj juve (shiko numër 18).

- Si mund që më së miri t’ia përmirësoni gabimet e saj?:

a) Së pari, me këshilla të qarta dhe që nënkuptohen, disa herë me radhë.

b) Mandej duke ia kthyer shpinën asaj në krevat (duke i shprehur ndjenjat tuaja, pakënaqësinë dhe qortimin). Vëreni se kjo nuk do të thotë që ta lëni dhomën e fjetjes e të kaloni në një dhomë tjetër, apo duke e braktisur shtëpinë dhe për të shkuar në ndonjë vend tjetër, ose të mos bisedohet me të.

c) Zgjedhja e fundit është që lehtë t’i mëshohet asaj (atëherë kur lejohet). Në këtë rast burri duhet ta ketë në konsideratë këtë që vijon:

* Ai duhet ta dijë se është sunet që t’i largohet rrahjes sikur që edhe i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) ka bërë, duke mos rrahur asnjëherë ndonjë grua të tij ose rob.

* Ai duhet ta bëjë këtë vetëm në raste ekstreme të mosdëgjueshmërisë, p.sh. duke refuzuar shpeshherë pa arsye marrëdhëniet seksuale, në mënyrë konstante duke mos u falur në kohë, duke e braktisur shtëpinë për periudha të gjata të kohës pa leje, dhe refuzimi që t’i tregojë atij se ku ka qenë, etj..

* Nuk duhet të bëhet përveç pasi është larguar nga krevati dhe pasi që është zhvilluar biseda me të siç është përmendur në Kur’an.

* Ai nuk duhet t’i mëshojë fuqishëm me qëllim që ta dëmtojë, ose t’i mëshojë në fytyrë ose në pjesët tjera të ndjeshme të trupit.

* Ai nuk duhet ta turpërojë siç është rasti me rrahjen me këpucë, etj..

18. Falja dhe ndëshkimi i përshtatshëm

- Mbajtja llogari vetëm për gabimet më të mëdha.

- Faljani gabimet që janë bërë në drejtim të tij (burrit), por mbani llogari për gabimet e bëra në drejtim të Allahut, p.sh. vonimi i namazit, etj..

- Përkujtojani vetes të gjitha të mirat që ajo i bën sa herë që të bëjë ndonjë gabim.

- Mbani mend se të gjithë njerëzit gabojnë prandaj mundohuni të gjeni arsye për të, siç mund të jetë rasti se ajo është e lodhur, e pikëlluar, e ka ciklin e saj mujor ose se përkushtimi i saj ndaj Islamit është në rritje.

- Shmanguni sulmeve ndaj saj për shkak të ushqimit të keq pasi që i Dërguari (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) asnjëherë nuk ka fajësuar asnjë prej grave të tij për këtë. Nëse e pëlqen ushqimin, ai hanë, dhe nëse nuk e pëlqen atëherë ai nuk hanë dhe nuk komenton.

- Para se të deklarojë se ajo është në gabim, tentoni prirje tjera indirekte, të cilat janë më të lehta sesa akuzimet direkte.

- Largohuni prej përdorimit të ofendimeve dhe fjalëve, të cilat dëmtojnë ndjenjat e saj.

-Atëherë kur bëhet e nevojshme të diskutohet ndonjë problem pritni që të jeni në vetmi dhe larg prej të tjerëve.

- Të pritni derisa zemërimi të bie pak, sepse të ndihmon që të mbani kontrollin e fjalëve tuaja.

Adhurime dhe praktika

RREGULLAT E HAXHIT

RREGULLAT E AGJËRIMIT

RREGULLAT E HYRJES NË SHTËPI

RREGULLAT E DURIMIT

RREGULLAT E SADAKASË (LËMOSHËS)

RREGULLAT NË DITËN E XHUMA

RREGULLAT E SJELLJES NË XHAMI

RREGULLAT E SHOQËRIMIT

RREGULLAT E KËRKIMIT TË LEJES

MËSUESI DHE NXËNËSI

RREGULLAT E VESHJES

RREGULLAT E NGUSHËLLIMIT, FALJES SË NAMAZIT TË XHENAZES DHE VARROSJES SË SAJ

RREGULLAT PËR TË SËMURIN DHE VIZITUESIT

RREGULLAT GJATË TESHTITJES

HAPJA E GOJËS (NGA GJUMI, LODHJA)

RREGULLAT E GJUMIT

RREGULLAT E SELAMIT (PËRSHËNDETJES)

RREGULLAT E UDHËTIMIT

RREGULLAT E MIKPRITJES

RREGULLAT E NGRËNIES DHE TË PIRJES

RREGULLAT BASHKËSHORTORE

RREGULLAT PËR LEXIMIN E KUR’ANIT

RREGULLAT E DUASË (lutjes)

Mos mallko!

Adhurimi më i mirë

KËSHILLAT E LLUKMAN HAKIMIT, TË CILAT IA DHA BIRIT TË TIJ

12 KËSHILLA PËR ADOLESHENTËT MUSLIMANË

EDUKIMI I FËMIJËVE SIPAS PARIMEVE ISLAME

PLAN PRAKTIK PËR MËNYRËN E EDUKIMIT TË SUKSESSHËM

OJ BIJA IME!

MARTESA

TRADHTIA BASHKËSHORTORE

SI TA BËNI GRUAN TUAJ TË LUMTUR!?