OJ BIJA IME!

Unë jam një njeri që ka hyrë në dekadën e pestë të jetës. Jam përshëndetur me rininë dhe ëndrrat e saj. Kam shëtitur nëpër shumë vende, jam takuar dhe jam njohur me njerëz dhe vende të ndryshme. Dëgjoji nga unë ca fjalë të vërteta dhe të sinqerta nga përvoja e jetës sime, të cilat nuk do t'i dëgjosh nga të tjerët.

Kemi shkruar dhe kemi thirrur për përmirësimin e moralit, që njerëzit të largohen nga epshet dhe ngatërresat, sa që na janë lodhur lapsat dhe gjuhët tona, por e tërë kjo pa ndonjë rezultat. Gjërat e shëmtuara jo që nuk u larguan, por përkundrazi u shtuan, e ngatërresat u përhapën. Zbulimi i bukurive tek femrat vazhdoi të shtohej dhe të zgjerohej prej një vendi në vend tjetër, sa që nuk mbetën pa u prekur me këtë gjë të shëmtuar as shtetet islame.
Nuk patëm sukses dhe nuk mendoj se do të kemi sukses. A e dini pse?
Ngase, ende sot e kësaj dite nuk ua kemi mësyer dyerve të përmirësimit, e as nuk e dimë rrugën tek Ai.
Rruga e shpëtimit është para teje, oj bija ime. Çelësat janë në duart e tua, e nëse beson në ekzistimin e saj dhe punon për të hyrë në të, gjendja do të të përmirësohet.
Është e vërtetë se mashkulli është ai, i cili e bën hapin e parëtë mëkatit, këtë nuk e bën femra, por po të mos ishte dëshira jote ai nuk do të afrohej. Po të mos ishte dëshira jote, butësia jote, ai nuk do të insistonte. Ti ia hape derën e ai hyri. I the hajnit: Urdhëro ..., e kur të vodhi hajni, fillove të bërtasësh: Ndihmë, më vodhën...! E po ta dije ti se të gjithë meshkujt janë si ujqit, e ti je një qengj, do të ikje prej tyre sikur që ikën qengji nga ujku, dhe po ta dije se ata të gjithë janë hajna, do të ruheshe prej tyre sikur që ruhet viktima prej hajnit.
Ujku do nga qengji veçse mishin  e tij, e atë çfarë do mashkulli nga ti është më e vlefshme për ty se sa mishi për qengjin, dhe kjo gjë është më e keqe për ty se sa vdekja për qengjin. Ai do nga ti gjënë tënde të shtrenjtë: Nderin tënd me të cilin krenohesh, dhe për të cilin jeton. 
Ngase jeta e vajzës, nderin e së cilës ia ka marrë mashkulli, është njëqind herë më e rëndë se sa vdekja për qengjin, mishin e të cilit  ia kishte ngrënë ujku.... Po për Zotin, nuk e shikon një i ri një femër përveç se në iluzionet e veta e zhvesh atë dhe e paramendon pa rroba.
Po të betohem për herë të dytë, mos i beso asaj çfarë të thonë disa meshkuj se ata në femër nuk shohin veç se moralin dhe sjelljet e saj dhe se ata bisedojnë me të si shokë dhe si të tilla edhe i duan ato. Po të betohem se kjo është rrenë.
Po t'i dëgjojmë bisedat e të rinjve kur janë vetëm, do të dëgjoje fjalë të trishtueshme. I riu nuk të buzëqesh, e as nuk të folë fjalë të buta ose nuk ta bën ndonjë shërbim, përveç se kjo është një parapërgatitje për t'ia arritur qëllimit.
Çfarë pas kësaj, çfarë o vajzë? Mendo!
Bashkoheni në kënaqësi për një moment, e pas kësaj ai të harron, e ti përgjithmonë do t'i ndiesh pasojat e saj. Ai do të vazhdojë të kërkojëndonjë femër tjetër të pakujdesshme dhe ta vjedhë nga ajo nderin e saj, e te ti në barkun tënd do të mbetet pjella e tij. Me ty do të mbeten brengat dhe turpi. Kjo shoqëri zullumqare do t'ia falë atij, dhe do të thonë: Ka qenë i ri, kishte gabuar pak, por është penduar. E ti do të mbetesh me mërzinë dhe turpin tënd gjatë tërë jetës, shoqëria ty nuk do ta falë kurrë.
Andaj, nëse e takon ule kokën dhe shikimin tënd, bëja me dije refuzimin tënd... E nëse në këtë mënyrë nuk largohet, por gjen guxim të të afrohet dhe të gjuaj me fjalë, atëherë lirisht mund ta nxjerrësh këpucën prej këmbës dhe ta godasësh atë në kokë. Nëse do ta kishe bërë një gjë të këtillë do ta kishe vërejtur se secili, i cili kalon atypari do të të ndihmonin ty, e të pamoralshmit e tjerë nuk do të kishin pasur guxim që ta bënin një gjë të tillë. E nëse është i mirë dhe pendohet për gjestin e bërë, atëherë do ta kërkojë lidhjen në mënyrë të lejuar; do të kërkojë martesë me ty.
E femra, pa marrë parasysh pasurinë e saj ose pozitën dhe famën që ka, ajo shpresën dhe lumturinë më të madhe e ka në martesë, ku do të bëhej grua e mirë, nënë e kujdesshme, si dhe edukatore e shtëpisë.
Në këtë dëshirë janë të njëjta mbretëreshat dhe princeshat, artistet e Holivudit, të cilat janë të famshme dhe me ndikim, me të cilat mashtrohen shumë prej femrave.
Martesa është dëshira më e madhe e femrës, qoftë edhe delegate në parlament a pushtetare.
Prostitutën nuk e marton askush. Edhe ai, i cili e mashtron femrën e ndershme duke i premtuar asaj martesë, nëse e mashtron e lë dhe shkon. Pastaj shkon dhe e marton ndonjëren prej femrave të ndershme për arsye se ai nuk pranon që zonja e shtëpisë dhe nëna e vajzës së tij të jetë prostitutë.
E mashkulli nëse është i pamoralshëm, nëse nuk gjen në tregun e kënaqësisë femër që do të pranonte t'ia dorëzojë nderin e saj atij dhe të jetë lodër në duart e tij, nëse nuk gjen femër të pakujdesshme që do të jetonte me të sipas fesë së Iblisit (shejtanit), atëherë do të kërkojë ndonjë femër që do të jetë grua e tij sipas parimeve islame.

Shkatërrimi i martesave është nga ju vajza!
Po të mos ishin të pamoralshmet nga mesi i juaj, nuk do të prisheshin martesat e as nuk do të shtohej tregu i amoralitetit.... E atëherë, pse nuk punoni? Pse nuk punojnë femrat e ndershme në luftimin e kësaj të keqe? Ju duhet të prini në këtë, ngase jeni më të afta se ne në këtë çështje, ngase ju e dini më mirë gjuhën e femrave dhe mentalitetin e tyre. Dhe për shkak se askush nuk do të humb më shumë se ju, femrat e ndershme, të edukuara dhe fetare. Në shumë shtëpi tani gjejmë femra, të cilat janë për martesë, por nuk e gjejnë dot atë, me të cilin do të martohej, për arsye se të rinjtë kanë gjetur shoqe të interesit, të cilat ua plotësojnë nevojat, andaj nuk kanë nevojë për martesë. Andaj, duhet që të formoni shoqata të femrave të përbëra nga shkrimtare, mësuese, studente dhe intelektuale të tjera, që të përpiqemi për t'i kthyer motrat tuaja të devijuara në rrugë të drejtë.
Frikësojini ato duke ua përkujtuar zotin, e nëse nuk frikësohen, atëherë tërhiquani vërejtjen nga sëmundjet e ndryshme, e nëse edhe pas kësaj nuk ndryshojnë, atëherë foluni atyre me gjuhën e realitetit, dhe thuani atyre: Ju jeni vajza të bukura, andaj edhe meshkujt vijnë dhe ju sillen vërdallë. Por, a thua rinia dhe bukuria juaj do të zgjasë përgjithmonë? A thua ka qenë diç e përhershme që rinia dhe bukuria juaj të jetë e përhershme? E si do të jetë me ju kur të plakeni e t'ju shtrembërohet shpina e t'ju rrudhet fytyra? Kush do të pyet për ju? A e di kush interesohet për plakat dhe kush i nderon ato? Djemtë dhe vajzat e tyre, nipat dhe mbesat e tyre. Disa plaka janë mbretëresha në familjet e tyre duke qëndruar edne në fronin e tyre, e janë të tjerat me të cilat ju e dini më mirë se ç'bëhet.
Prandaj, a mund të krahasohet kjo kënaqësi me atë mjerim? Dhe a do ta kishe blerë me këtë fillim një përfundim të tillë?
E shembuj të këtillë nuk ka nevojë që t'i tregojmë. Prandaj punoni që t'i udhëzoni motrat tuaja të mjera e të devijuara, dhe nëse këtë nuk mund ta bëni, atëherë punoni në ruajtjen e e femrave të shëndosha nga sëmundja e tyre dhe të tinejxhereve të reja të papërvoja që të mos e ndjekin rrugën e tyre.
Unë nuk kërkoj nga ju që femra muslimane sot të bëhet menjëherë ashtu si duhet të jetë muslimanja e vërtetë, assesi. Unë e di se kthimi i përnjëhershëm zakonisht është i pamundur, por dëshiroj që të kthehemi kah e mira hap pas hapi, sikur që kishit shkuar kah e liga hap pas hapi. Ju i shkurtuat rrobat tuaja copë pas cope, e larguat mbulesën, tërë këtë ndryshim e bëtë me durim pas një kohe të gjatë.
Burrat e ndershëm nuk e kishin ndier menjëherë këtë ndryshim, e revistat e ndryshme e nxisin këtë amoralitet së bashku me të pamoralshmet, kështu gjersa arritëm në këtë gjendje, me të cilën gjendje Islami assesi nuk është i kënaqur, e as feja e krishtere nuk është e kënaqur me këtë gjendje, të cilën edhe shtazët do ta refuzonin.
Nëse dy gjela do të ngatërroheshin për një pulë, ata do ta mbytnin njëri tjetrin nga xhelozia dhe dëshira për ta mbrojtur pulën.
Ndërsa, sot burrat muslimanë fare nuk i xhelozojnë gratë e tyre muslimane, të cilat ecin të zbuluara plazheve dhe rrugëve tona. Ata nuk xhelozojnë as nëse ndonjë i huaj ua shikon fytyrat, duart, gjoksat e grave të tyre. Me një fjalë, edhe nëse shikojnë çdo gjë të turpshme në to.
Por, përkundrazi gjen burra muslimanë, të cilët nëpër klube dhe kafene të ndryshme të elitës ua ofrojnë gratë e tyre muslimane të huajve që të vallëzojnë me to, ku puqet gjoksi me gjoks, barku me bark, goja me faqe, e krahu është i lidhur me trupin e saj dhe ndaj tërë kësaj të keqe askush nuk thotë asgjë. Nëpër universitete të rinjtë muslimanë rrinë me vajza të reja muslimane, të cilat pjesët e turpshme të tyre i kanë të zbuluara dhe askush as për këtë të keqe nuk bën vërejtje, as etërit dhe nënat e këtyre vajzave muslimane, e shembuj të tillë kemi shumë.
Këta shembuj nuk largohen për një ditë, e as duke nxituar, por vetëm nëse i kthehemi së vërtetës nga e njëjta rrugë me të cilën kemi shkuar nga e liga, edhe nëse tani këtë rrugë e shohim të largët, ngase ai që nuk shkon rrugës përveç së cilës nuk ka rrugë tjetër, nuk e arrin asnjëherë qëllimin.
Nëse zbulohet fytyra ashtu siç e ka krijuar Zoti, e pranojmë një gjë të tillë. Por, të përzihet femra me meshkuj të huaj, kjo është krejt tjetër gjë. Femra e zbuluar s'guxon të jetë vetëm në shtëpi me shokun e burrit, ose t'ia japë dorën kolegut të vet në universitet, ose ta zgjatë bisedën dhe të shëtitë me të rrugëve dhe të përgatitë me të së bashku provimet dhe të harrojë se Zoti e ka krijuar atë femër e atë mashkull dhe se të dy gjinive u ka krijuar epshe ndaj njëri tjetrit, e këtë gjë të krijuar nuk mund ta ndërrojë as ajo, as ai, e as tërë njerëzit e këtij planeti, e as t'i barazojë të dy gjinitë dhe t'i fshijë këto emocione nga ata. E ata, të cilët thërrasin në barazinë dhe përzierjen e dy gjinive, janë gënjeshtarë nga të dy anët. Për arsye se ata me këtë nuk dëshirojnë të arrijnë gjë tjetër përveç se të shkaktojnë kënaqësi të gjymtyrëve dhe të epsheve të veta, t'i kënaqin sytë e tyre, por ata nuk gjejnë guxim ta thonë këtë haptazi, andaj fillojnë t'i maskojnë qëllimet e tyre me këso fjalë tërheqëse, pas së cilave nuk qëndron gjë.
Prosperiteti, civilizimi, jeta në universitet (jashtë rregullave islame) nuk janë përveç se fjalë boshe.
Ata gënjejnë, ata nuk e njohin të vërtetën, për ata e vërteta nuk është ajo e cila qëndron përballë së keqes, por sipas tyre e vërteta është ajo, e cila vjen nga perëndimi, qoftë vallëzim a lakuriqësi, përzierja nëpër universitete, zbulimi i trupit nëpër fusha sportive a plazhe.
Ndërsa, e keqe është çdo gjë që vjen nga feja, xhamia dhe nga studimet fetare, edhe nëse nderi, udhëzimi, etika dhe pastërtia, ajo e zemrës dhe ajo e trupit mësohen aty.
Në shtetet perëndimore ka shumë familje, të cilat me një përzierje të këtillë të gjinive jo vetëm që nuk pajtohen, por edhe e kundërshtojnë atë. 
Ka shumë prindër atje, të cilët nuk lejojnë që vajzat e tyre të rritura të dalin me djem ose që ai ta shoqërojë vajzën e tyre deri në kinema dhe nuk e lëshojnë atë gjersa nuk vërtetohen me përmbajtjen e filmit, e nëse e dinë përmbajtjen e tij dhe binden se filmi nuk ka skena të fëlliqura, atëherë i lëshojnë ato që të shkojnë në kinema.
Unë me këtë nuk po ju mbaj ligjëratë të rinjve, e as nuk pres që të më dëgjojnë. Unë e di se ata mund të më kundërshtojnë dhe të mos e pëlqejnë mendimin tim, për arsye se shumë kënaqësi, të cilat i kanë në dorë po ua ndaloj. Unë po ju drejtohem juve, femrave të reja. Juve të rejave muslimane, të ndershme dhe të moralshme. Askush nuk do të pësojë më shumë se ju. Mos u bëni viktimë e Iblisit (shejtanit). Mos i dëgjoni fjalët e etyre, të cilët ua zbukurojnë jetën e përzier me meshkuj në emër të lirisë, qytetërimit, prosperitetit dhe shpirtit universal. Për arsye se shumica e tyre nuk janë të martuar dhe nuk kanë fëmijë dhe nuk u intereson asgjë tjetër, përveç se kënaqësia trupore. Ndërsa, unë jam baba i pesë vajzave dhe kur ju mbroj ju, i mbroj edhe vajzat e mia dhe jua dua të mirën sikur që ua dua vajzave të mia.
Askush prej tyre nuk do të kujdeset që ta kthejë nderin e humbur të femrës, e nëse femra bie moralisht, nuk mund të gjesh askënd t'i ndihmojë asaj dhe ta ngrejë nga ajo ndytësi, por përkundrazi i sheh që të gjithë se si vrapojnë pas bukurisë së saj, e nëse refuzon largohen prej saj, sikur që qentë ikin nga ngordhësira, në të cilën nuk ka mbetur asnjë copë mishi.
Kjo ishte këshilla ime për ty, oj bija ime.
Kjo është e vërteta e mos i dëgjo të tjerët. Dhe dije se çelësat e përmirësimit janë në duart e tua e assesi në duart tona, të meshkujve. Nëse ti do, mund të përmirësohesh e edhe të tjerat të përmirësohen.