Ata që shkuan para, të vonuarit dhe ata që nuk arrijnë dot

Gjithmonë kështu ishte. Përvëlohet shpirti i atyre që vihen në lëvizje për të vënë modelin e shoqërisë që ëndërojnë dhe hedhin hapat sipas asaj. Mirëpo ata shkuan para me gomë jete dhe nuk menduan se orvatjet e tyre për të gjetur një shenjë shpëtimi do të kthehen në shenjë shpëtimi. Gjatë kohës që përvëluesit e shpirtrave djegnin shpirtra, arritën që të shohin se atyre që pranuan tu digjej shpirti nuk u digjej shpirti kot. Kuptuan se poqese vazhdojnë të djegnin shpirtra do tu vijë radha shpirtrave të tyre. Që të shmangen nga kjo ata filluan që të imitojnë ecjen e atyre që ata ua djegnin shpirtrat, i bënë hapat sipas atyre por asnjëherë nuk arritën të ecin si ata. Kjo ngase ata nuk kishin shoqëri që ëndëronin.

Gjithmonë kështu ishte. Sikur në cdo kohë sikur në çdo vend edhe tani në mejdan janë ata që shkuan para, të vonuarit dhe ata që nuk arrijnë dot.

Kjo domethënë se janë prezent vetëm ata që bëjnë hapa të caktuar për të vënë modelin e shoqërisë që ëndërrojnë, ata që edhepse imitojnë hapat e këtyre të parëve nuk ëndërojnë asnjë model shoqërie dhe ata që nuk dijnë se për ku dhe si shkojnë ata që janë në lëvizje por lëvizin si gjithë tjerët.

Po të shikoni nga jashtë nuk dalloni dot ata që shkuan para nga të vonuarit dhe ata që nuk arrijnë nga dy të parët. Mendoni se çdonjëri mund të zëvendësohet me tjetrin. Por nëse keni arritur të futeni mbrenda atëherë edhe po të doni nuk përzini dot këto tre njëra me tjetrën.

Se çka ndiejnë ata që u përvëlohet shpirti e dijnë vetëm ata që janë mbrenda. Për të parë imitimin e lëvizjeve të atyre që u është përvëluar shpirtin duhet që të qëndrosh gjithmonë mbrenda. Mu sikur që është dije që i përket mbrendisë se kush janë ata që kanë mospërfillje të plotë mbi ate se çka ndodhë.

Si hyhet mbrenda?

Duke mos toleruar që të zvoglohet vlefta e dashurisë dhe mundit. Duke vërë një ambient ku kriter janë ata që nuk u ik nga dora dashuria dhe mundi.

Duke ditur se këto dyja e ushqejnë njëra tjetrën se dashuria dhe mundi e legalizojnë njëra tjetrën. Dashuria pa mund nuk është dashuri ajo mbetet një përzierje emocionesh. Mundi pa dashuri nuk është mund por një sëmundje nervore.

Duke shikuar ate që kemi bërë deri më tani mund të vijmë në konkludim se a jemi nga ata që shkuan para, nga të vonuarit apo nga ata që nuk arrijnë dot. Nëse nuk na pëlqen vendi mund edhe të ndryshojmë anën. Nëse zbulojmë se pakuptimësia e deritanishme është pasojë e të qenurit jashtë dhe nëse dëshirojmë që të futemi mbrenda duke dashuruar dhe munduar, duke u munduar me dashuri edhe ky ndryshim është i mundshëm. Shpresa vdes e fundit.

Ismet Özel

Publikim i parë: Yeni ªafak 11 Mart 2000

Përktheu nga turqishtja: Ramadan Ramadani

Ismet Özel eshte poet dhe shkrimtar turk, duke qene i njohur si perkrahes dhe ideolog i majtisteve ne vitet 70'ta gjeti prehje shpirterore ne Islam.

Jeton dhe punon si profesor i gjuhes dhe letersise frenge ne Stamboll/Turqi (sh.p.)

Ismet Ozel ,